علی زنگی آبادی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
مهین نسترن - دانشیار گروه شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران
اسماعیل کمالی باغراهی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

در این پژوهش به بررسی و نقد توسعه فیزیکی شهر کرمان در ادوار مختلف و  تحلیل روند جهات گسترش شهر کرمان می­باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعات کتابخانه ­ای و پیمایش میدانی جمع­ آوری شده و با استفاده از نرم­افزار ArcGIS و تحلیل­های آمار فضایی و مدل آنتروپی­ شانون به تحلیل آنها پرداخته شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می­دهد که  مقدار آنتروپی محاسبه شده  برای مناطق شهر کرمان در سال 1385و 1390 به ترتیب 1/606 و 1/598 به ­دست آمده است که به مقدار ln(n) (1/609)  نزدیک است. بنابراین نشانگر رشد پراکنده شهرکرمان می باشد. شهر کرمان، ابتدا در طول راه­های ارتباطی، توسعه پیدا کرده است و در سال­های اخیر دارای رشد قطاعی بوده است. این توسعه بیشتر به سمت غرب و جنوب­غرب بوده است. در جریان این توسعه بعضی از روستاها به علت نزدیکی زیاد به شهر عملا جزو مناطق شهر کرمان به­ حساب آمده و در داخل محدوده قانونی شهر نیز قرار گرفته ­اند. این آبادی­ها هم از نظر شکل و ساختار فضایی و هم از نظر اشتغال ساکنین حالتی نیمه ­شهری - نیمه­ روستایی دارند. همچنین نتایج حاصل از مدل میانگین نزدیک ترین فاصله همسایگی(RN) نشان می­دهد که نظام منطقه ­بندی شهر کرمان از الگوی پراکنده پیروی می­کند. نتایج حاصل از تحلیل لکه ­های داغ نیز نشان­دهنده یک لکه سرد گسترده در شهرکرمان است که به شکل باریک­های از مرکز شهر شروع شده و به سمت شرق و غرب شهر کرمان گسترده و پهن گردیده است. این الگو بیانگر استقرار محلات دارای تمرکز پایین جمعیت در این محدوده می­باشد.

توسعه فیزیکی- کالبدی, تحلیل های آمار فضایی, لکه داغ, شهر کرمان