علی اصغر عبدالهی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید باهنر کرمان
امین کاکادزفولی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید باهنر کرمان
انیس کاکادزفولی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه شهید چمران اهواز

بسیاری از جوامع به منظور تقویت پایه های توسعه و رفع و تعدیل عدم تعادل­ها و انبوه مسائل و مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگیشان، بیش از هر زمان دیگری نیازمند برنامه ریزی و شناسایی امکانات و منابع بالفعل و بالقوه­شان هستند. بدین منظور هدف کلی از این مطالعه، ارزیابی درجه توسعه ­یافتگی شهرستان های استان کرمان از لحاظ شاخص های رفاهی زیر بنایی و بهداشتی و فرهنگی  با استفاده از مدل SAW می باشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد. در این پژوهش با استفاده از 29 متغیر در سه بخش بهداشتی، رفاهی زیر بنایی و فرهنگی استفاده شده است. روش گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای که از سالنامه آماری و نتایج سرشماری90 استان کرمان استخراج شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بالاترین میزان توسعه یافتگی در هر سه بخش بهداشتی و درمانی، رفاهی و زیر بنایی و فرهنگی متعلق به شهرستان کرمان و کم توسعه یافته ترین  آن در بخش بهداشتی -  درمانی متعلق به شهرستان ارزوئیه و در بخش رفاهی زیر بنایی متعلق به شهرستان فاریاب، و در بخش فرهنگی به شهرستان فهرج اختصاص دارد و همچنین در بخش بهداشت و درمان، 13/04 درصد از شهرستان های استان توسعه یافته، 73/91 درصد در حال توسعه و 13/04 درصد کمتر توسعه­ یافته می باشند و در بخش رفاهی زیر بنایی، 21/73 درصد از شهرستان ها توسعه یافته، 52/17 درصد درحال توسعه و 26/08 درصد دیگر کمتر توسعه یافته هستند و در بخش فرهنگی، 8/69 درصد از شهرستان ها توسعه یافته و 91/30 درصد درحال توسعه می باشند.

شاخص توسعه, برنامه ریزی منطقه ای, استان کرمان, مدل SAW