نفیسه کوثری نیا - دانشجوی دکتری رشته علوم قرآن و حدیث، گروه مدیریت دانشگاه پیام نورتهران جنوب
مهین شریفی - استادیار علوم قرآن و حدیث، گروه مدیریت دانشگاه پیام نور تهران جنوب
رحمت الله عبدالله زاده آرانی - استادیار علوم قرآن و حدیث، گروه مدیریت دانشگاه پیام نور آران و بیدگل
عبدالهادی فقهی زاده - استاد گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران

تفسیرصافی از تفاسیر روایی با رویکرد تاویلی است. فیض کاشانی در این تفسیر، علاوه برگزینش ونقل روایات تفسیری از برخی منابع شیعه، براساس مبانی خود به فهم و نقد این روایات نیز پرداخته، که مبانی فقه الحدیثی او در مقدمه برخی از کتابهایش موجود است. مهمترین این مبانی عبارت از لزوم موافقت حدیث با محکمات قرآن، سنت ثابت و روایات معصومان(ع) در کتب شیعه است. سایر مبانی او عبارتند از: عقیده به لزوم کاربرد عقل درتایید وجمع روایات، توجه به سبب صدور و نقش زمان و مخاطب درحدیث، توجه به اختلاف فهم مخاطبان ، لزوم استفاده ازعلوم ادبی ، عقیده به عدم وجود تعارض واقعی میان روایات معصومان(ع) و لزوم رفع تنافی در صورت وجود تعارض ظاهری، رجوع به مرجحات منصوصه هنگام تعارض اخبار، و به تاویل بردن روایات به منظور ایجاد وفاق بین آنها. البته برخی از این تاویلات، نیازمند تامل است. در این تحقیق، مبانی فقه الحدیثی فیض در روایات تفسیری صافی بررسی شده است

روایات تفسیری, مبانی, فقه الحدیث, فیض کاشانی, تفسیرصافی