سودابه یوسف نژاد - دانشجوی دکتری مرمت آثار تاریخی – هنری ، دانشگاه هنر تهران، ایران.
محمد منصور فلامکی - دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی، ایران.

بیان مسئله: رویارویی مرمت و حقیقت با محوریت مسئله زمان در این مقاله بررسی­ شده ­­است. با فرسایش اثر­ در محیط پیرامون براساس نوع ماده معدنی یا آلی، پرسشی برای مرمت­گر ایجاد می ­شود که در اثر فرسوده، حقیقت چگونه ارزیابی می­ شود چالش موجودیت اثر در گذشته، یا وضعیت فرسوده فعلی آن در حال به­ عنوان حقیقت، مسئله ای است که مرمت همواره با آن مواجه است و پاسخ­گویی به آن با تحلیل زمان می­ تواند نحوه نگرش و گزینش روش حفاظت، مرمت بهینه برای ماندگاری اثر را تعیین کند. هدف: دستیابی به نظریه ­ای با محوریت زمان برای تعیین جایگاه حقیقت اثر به­ عنوان موجودیتی در حال یا گذشته. ­روش ­تحقیق: مسئله حقیقت در این پژوهش با تکیه بر تئوری­ های زمان، با مبانی­­ نظری پدیده ­شناسی از وجوه مختلف بررسی شده ­­است بر این اساس حقیقت نهان در نقاب ماده اثر با وجود انسان مرتبط است و از جنبه ­­های دیگر، حقیقت به­ عنوان موجودیت اثر درگذشته یا شرایط کنونی آن در حال مورد بحث قرار گرفته است. نتیجه ­گیری: با نگاهی پدیده ­شناسانه وابستگی حقیقت به وجود انسان به اثر شان حفاظتی می دهد؛ همچنین تئوری طرح شده در این مقاله، حقیقت اثر به­ عنوان موجودیتی در حال یا گذشته را با تکیه بر نظریه­ های زمان معین می­ نماید و می­ تواند بنیان­ های نظری را برای گزینش روش ­های مرمتی مناسب به­ منظور حفاظت و نگهداری بهینه ای اثر ایجاد ­کند. با پذیرش تئوری زمان دینامیک، گذشته وجود ندارد؛ تنها زمان حال هست و حقیقت، تمام موجودیت اثر در حال است، نه چیزی جای­ مانده در گذشته که مرمت با زدودن لایه های سطحی اثر به ­دنبال آن باشد و تمامیت وجود اثر در حال برای انتقال به آینده مورد حفاظت و نگهداری قرار می­ گیرد. در تئوری زمان استاتیک با نگاهی تقویم­وار به زمان، گذشته وجود دارد و حقیقت اثر چگونگی آن در گذشته است با ارجاع به مستندات معتبر، موجودیت گذشته اثر، در حال با مرمت بازیابی می ­شود.

زمان, حقیقت, مرمت, حفاظت, میراث فرهنگی