اسرافیل شاهورن - گروه انرژی های نو و محیط زیست -دانشکده علوم و فنون نوین- دانشگاه تهران
حسین یوسفی - گروه انرژی های نو و محیط زیست-دانشکده علوم و فنون نوین-دانشگاه تهران
اردوان شهسواری - گروه انرژی های نو و محیط زیست -دانشکده علوم و فنون نوین- دانشگاه تهران

فناپذیری سوخت های فسیلی، توسعه پایدار و مشکلات زیست محیطی ناشی از مصرف سوخت های فسیلی از یک طرف و تجدیدپذیر بودن منابع انرژی های نو از طرف دیگر، باعث توجه جهانیان به توسعه استفاده از انرژی های تجدیدپذیر شده است. انرژی زمین گرمایی نسبت به سایر انرژی های تجدیدپذیر دارای مزایای قابل توجهی مانند عدم وابستگی به شرایط آب و هوا، پایدار و دائمی بودن، امکان استفاده در اکثر مناطق و بازده حرارتی بالا می باشد. در حال حاضر ظرفیت نصب شده انرژی زمین گرمایی برای تولید برق تا آخر سال 2017 به 14060 مگاوات و استفاده مستقیم نیز تا آخر سال 2015 به 70329 گیگاوات رسیده است. در این تحقیق با توجه به رشد چند سال اخیر استفاده از این انرژی، پیش بینی شده است که در سال 2030 میزان ظرفیت جهانی برق نصب شده به حدود 20 گیگاوات الکتریکی (% 532/0 از کل برق مصرفی جهان) برسد. استفاده از انرژی زمین گرمایی برای تولید 2/175 تراوات ساعت برق باعث عدم استفاده از مقادیر قابل توجهی از سوخت های فسیلی مختلف به طور مجزا (زغال سنگ: 1010× 185/8 کیلوگرم، گاز طبیعی: 1010× 975/4 مترمکعب و نفت: 108× 8/2 بشکه) خواهد شد. در شرایطی که اگر برای تولید همان میزان برق از سوخت های فسیلی استفاده می شد، دی اکسید کربن زیادی (زغال سنگ: 091/234 مگاتن، گاز طبیعی: 957/97 مگاتن و نفت: 158/121 مگاتن) وارد جو می شد.

انرژی زمین گرمایی, تولید برق, سبد جهانی انرژی 2030, عدم انتشار دی اکسید کربن