سلمان ابراهیم نژاد - استادیار، دانشگاه علم وصنعت ایران
حسن خداوست - کارشناس ارشد، دانشگاه علم و صنعت ایران
محمدعلی ایزدی - کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک، مدرس گروه مهندسی مکانیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

هدف از این مقاله بررسی سیستم تعلیق هندسه متغیر است که این سیستم باعث افزایش راحتی سرنشین و جاده چسبی بهتر در خودرو میشود. این سیستم یک ناهماهنگی در ارتباط خطی بین سیستم کمک فنر و بدنه ایجاد می کند، این سیستم از اضافه شدن تعدادی لینک به مجموعه و اجازه تغییرات بیش تری در جابجایی و درجات آزادی مجموعه داده شده است، این سیستم برای خودرو هایی که نیاز به تعلیق عملکرد بالقوه بالا مثلا در خودرو هایی که تعلیق فرکانس بالا دارند مورد استفاده قرار می گیرد که این خود باعث افزایش راحتی و جاده چسبی میشود. در مدل های مولتی لینک کارایی سیستم تعلیق بیشتر از حالت خطی بوده اما به دلیل پیچیدگی کنترل، خودرو سازان از روش خطی استفاده می کنند که این روش باعث کاهش کارایی سیستم تعلیق میشود برای غلبه بر این پیامد که باعث کاهش کارایی سیستم تعلیق میشود می توان با روش های خطی آن را کنترل کرد. هدف از این سیستم این است که بتوان عملکرد بهتری نسبت به تعلیق غیرفعال و نیمه فعال داشت این سیستم نسبت به حالت فعال برتری هایی هم دارد که عبارت اند از اشغال فضای کمتر و همینطور هزینه کمتر و وزن کمتر، این سیستم برای افزایش راحتی و جاده چسبی مورد بررسی قرار میگیرد

تعلیق با هندسه متغیر، جاده چسبی، ارتباط خطی، درجات آزادی، مولتی لنک، تعلیق غیرفعال و نیمه فعال