بررسی طراحی همساز با اقلیم کویر با رویکرد معماری بادگیر

هدف از پژوهش حاضر طراحی فضاهای مسکونی همساز با اقلیم کویر با رویکرد معماری بادگیراست . تحقیق از نوع بنیادی بوده و درصورت بکارگیری در حوزه طراحی معماری ،می تواند جنبه ای کاربردی پیدا کند .پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است ، بخش عمده اطلاعات آن از طریق مطالعات کتابخانه ای گردآوری شده وبر مبنای مطالعات اسنادی و میدانی می باشد .با توجه به اینکه امروزه تلاش برای هماهنگی با محیط زیست وشرایط اقلیمی ، توجه طراحان را به ساخت بناهایی معطوف ساخته است که در آنها راهکارهای مختلف جهت استفاده از منابع ، در ایجاد آسایش ساکنین مدنظر قرار می گیرد. از مهمترین مزایای این بومی سازی ، سازگاری با محیط، استفاده از پتانسیل های منطقه و کاهش اثرات مخرب زیست محیطی ناشی از عدم هماهنگی با اقلیم منطقه است . اقلیم تا آنجا که با آسایش انسان رابطه برقرار می کند ، نتیجه عواملی همچون تابش آفتاب ، دمای هوا ، رطوبت هوا ،وزش باد و میزان بارندگی است .در این میان باد نقش محوری را در خصوص آرایش فضایی ایفا می کند. این تاثیرگذاری در نیل به آسایش محیطی شهروندان، گاه در جهت اقبال به باد مطلوب و گاه برای ممانعت از ورود باد نامطلوب بوده است . معماری سنتی کویری ایران حاوی بسیاری از ویژگی های منحصر به فرد است که ضمن توجه به نیازهای زیباشناختی با ظرفیت های طبیعی و اکولوژیک بستر خود نیز منطبق بوده است. هدف کلان این نوشتار ارائه راهکارهای طراحی اقلیمی ، مبتنی بر معیارهای بوم شناختی و اقلیمی می باشد . نتیجه تحقیق نشان می دهد دستیابی به مشخصات اقلیمی مناطق گرم و خشک در ارائه طرح های مناسب و هماهنگ با اقلیم اهمیت فراوانی دارد و می توان از این مشخصات در معماری اقلیمی بهره گرفت.

Keywords:

فضای مسکونی , اقلیم کویر , بادگیر