فائزه ولوجردی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
وحید قبادیان - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
علیرضا کریم پور - استادیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

پیشرفت در تکنولوژی ساخت ساز نه تنها باعث به وجود آمدن سیستم های سازه های مختلف می شود، بلکه نیاز به بررسی و مطالعه بیشتر، در خصوص انواع سازه ها را بیش از پیش ضروری ساخته است. سازه های دیاگرید برای ساختمان های بلند که هم از لحاظ ساز ای کارآتر و هم از لحاظ اهمیت مونتاژ در حیطه ی معماری مناسب می باشند به سرعت در حال پیدایش و ظهور هستند. سیستم سازه های دیاگرید یکی از سیستم های ساختمانی ویژه برای استفاده در ساختمان های بلند مرتبه است که در این سازه به جای انتقال بار توسط ستون ها، بارهای سازه توسط اعضاء شبکه ای مورب که همزمان نقش تیر و ستون دارند، به پی منتقل می شود. محبوبیت این سازه در ساختمان های بلند به دلیل نیروهای محوری موجود در عناصر قطری است که عملکرد مناسبی در برابر بارهای جانبی ایجاد می کند. مطالعات انجام شده نشان می دهد که در ساختمان های بلند، استفاده از این سیستم سازه ای می تواند تا 50 درصد صرفه جویی در مصالح مصرفی ایجاد نماید و این موضوع کنار مهار مناسب تغییر شکل ها در اثر بارهای جانبی مزایای اصلی این سیستم سازه ای، علاوه بر مزیت فرم زیبای ظاهری آن است. زاویه اعضاء مورب و جزییات خاص گره ها و فرم گوشه ها در این سازه از جمله متغییرهایی است که میتواند بر طراحی بهینه این سازه تاثیر گذار باشد . در این مقاله ضمن معرفی اجمالی سیستم سازه ای دیاگرید ویژگی ها، کاربرد و مزایا و معایب این سیستم و چگونگی بهینه سازی طراحی آنها مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است.

سازه دیاگرید، ساختمان های بلند مرتبه، مهاربندهای خارجی، بهینه سازی، سیستم سازه ای