امیر عبداللهی - دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه عمران واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی،زاهدان ،ایران
منصور باقری - استادیار گروه مهندسی عمران، گروه عمران واحد بیرجند، دانشگاه صنعتی،بیرجند،ایران
علی قدس - استادیار گروه مهندسی عمران، گروه عمران واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی،زاهدان ،ایران

نتایج حاصل از مطالعه ی علل ویرانی ساختمان ها در جریان زلزله های مخرب و نیز تجربیات آزمایشگاهی که بر روی مدل های ساختمانی انجام شده به نحوی قاطع ثابت کرده اند که چگونگی شکل ساختمان تاثیری به سزا در پایداری سازه ی آن در مقابل زلزله دارد. با وجود این در طراحی سازه ای مقاوم در برابر زلزله هنوز چنانکه شایسته است به انتخاب شکل مناسب عنایتی نمی شود و تصور عام بر آن است که تنها محاسبه ی سازه ی ضد زلزله برای بک ساختمان در تامین پایداری آن در برابر لرزش های زمین کافی است . از طرفی هدف اصلی آیین نامه های لرزه ای ارایه ضوابط و دستورالعمل های جامع جهت طراحی مطمین و مناسب یک سازه است. حرکات زمین در مناطق نزدیک به گسل می تواند تفاوت های قابل توجهی را در مقایسه با مناطق دور از گسل داشته باشد. این در حالی است که آیین نامه لرزه ای 2800 ضوابط خاصی برای مقاومت سازه ها در برابر این گونه زمین لرزه ها ندارد. درحالیکه در هنگام زلزله و بخصوص برای ساختمان های نامنظم، سیستم های باربر جانبی وارد ناحیه غیرخطی شده و علاوه بر بحث خروج از مرکزیت سختی که معیار مناسب و مطلوبی برای ارزیابی ساختمان های منظم بوده است، خروج از مرکزیت مقاومت نیز برای ساختمان های نامنظم میبایست مورد توجه و بررسی قرار گیرد. در این مقاله،یک ساختمان 6 طبقه با سیستم قاب خمشی فولادی درسه مدل منظم و نامنظم با خروج از مرکزیت های سختی و مقاومت، مدلسازی شده اند و پس از انجام تحلیل دینامیکی غیرخطی، خروجی های لرزه ای مانند:حداکثر جابجایی بام، حداکثر دریفت، حداکثر برش پایه و شتاب بام استخراج و مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفته اند.

خروج از مرکزیت سختی، خروج از مرکزیت مقاومت، قاب خمشی فولادی ، زلزله نزدیک گسل، تحلیل دینامیکی غیرخطی