بررسی نقش اقامتگاه های گردشگری شهری در معرفی جاذبه های بومی محلات تاریخی (نمونه موردی: محله آب انبار نوشهر ساری)

یکی از مهمترین اجزای نظام فضایی گردشگری، زیرساخت های اقامتی می باشند که نقش به سزایی در افزایش فعالیت های گردشگری به ویژه در جذب گردشگر دارند. اقامتگاه های گردشگری شهری در محیط های سنتی و محلات تاریخی ، با رعایت بالاترین سطح از کیفیت و به شکلی سازگا ر با معماری بومی و بافت تاریخی منطقه تاسیس شده و ضمن حداکثر تعامل با جامعه محلی، زمینه معرفی جاذبه های بومی محلات تاریخی را به گردشگران، فراهم می نمایند. همچنین به عنوان واحدهایی سازگار با معماری بومی منطقه، انعکاسی از فرهنگ اقوام و آیین های تاریخی مردمان این سرزمین می باشند. محلات تاریخی شهرها که جاذبه های متنوع و دیدنی همانند بناهای شاخص معماری را در خود جای داده اند، مکان مناسبی برای ساخت اقامتگا های گردشگری و بازدید گردشگران از این جاذبه های بومی می باشند. به عنوان مثال محله آب انبار نوشهر ساری به دلیل داشتن بافتی سنتی و بناهای تاریخی ارزشمند، از پتانسیل بالایی برای اقامت و بازدید گردشگران برخوردار است. از این رو اقامتگاه های گردشگری شهری به عنوان یکی از اصلی ترین زیرمجموعه های گردشگری، نقش مهمی در شناسایی و معرفی جاذبه های بومی محلات تاریخی دارند. بر این اساس در این مقاله با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و بهره گیری از شیوه گردآوری اطلاعات با استفاده از ابزار کتب و مقالات، به تبیین نقش و اهمیت مراکز اقامتی گردشگری شهرها در معرفی جاذبه های بومی محلات تاریخی، پرداخته شده است.

Keywords:

اقامتگاه گردشگری شهری , جاذبه های بومی , محلات تاریخی , محله آب انبارنو ساری