سنجش و ارزیابی دیدگاه کاربران در بافت مرکزی شهر تبریز با تاکید بر رهیافت توسعه حمل و نقل مبنا(TOD)

در سال های اخیر، یکی از بزرگترین اهداف برنامه ریزی و طراحی شهری، به ویژه در مراکز شهری، کاهش اتکای به اتومبیل به منظور ایجاد پایداری و سرزندگی در شهرهاست. به همین منظور حکومت ها و سازمان های برنامه ریزی، سیاست ها وخط مشی های خود را با هدف بازشکل دهی توسعه شهرها در الگوهای فشرده تر با کاربری مختلط جهت دهی کرده اند. یکی از این سیاست ها ، توسعه حمل و نقل مبنا می باشد. این رویکرد در سال های اخیر بین شهرهای مختلف جهان مفهوم پیدا کرده و تاکنون شهرهای زیادی بر مبنای آن برنامه ریزی شده است.با توجه به اینکه مراکز شهری به عنوان قلب و هسته شهر از حساسیت بیشتری برخوردار است ، در این پژوهش نیز به بررسی چالش های موجود در مرکز شهر تبریز به عنوان نمونه موردی پرداخته می شود. در این راستا ابتدا به معرفی اجمالی توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی پرداخته می شود. سپس اصول کلی این رویکرد که شامل چهار اصل توسعه فشرده، اختلاط کاربری ها، پیاده مداری و تسهیلات حمل و نقل و جابه جایی میباشد، مورد بررسی قرار می گیرد. در نهایت بافت مرکزی شهر تبریز طبق 4 اصل TOD و جمع آوری اطلاعات از طریق پرسش نامه و از منظر ادراک شهروندان تحلیل و ارزیابی می شود. تعداد اعضای نمونه مرحله نظرسنجی 90 نفر می باشد که به روش تصادفی انتخاب شده اند. تحلیل داده ها در نرم افزار 22SPSS ارزیابی گردیده است. بر طبق مطالعات و نتایج این پژوهش پارک حاشیه ای عامل اصلی ترافیک در بافت مرکزی شهر از دیدگاه پرسش شوندگان می باشد. از این رو تقویت حمل و نقل عمومی و نزدیکی پارکینگ به ایستگاه ها موثرترین راه حل برای جلوگیری از ورود اتومبیل به بافت مرکزی و دستیابی به مولفه های توسعه پایدار و اولویت دهی به پیاده و دوچرخه خواهد بود.

Keywords:

توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی , اصول TOD , مرکز شهر تبریز