غلام حسن اسکندری - عضو هیئت علمی مجتمع آموزش عالی جهرم
علی رئیسی استبرق - عضو هیئت علمی گروه آبیاری و آبادانی دانشگاه تهران
علی تابع بردبار - دانشجوی مقطع دکتری گروه آبیاری و آبادانی دانشگاه تهران
بیژن پارسایی - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد گروه آبیاری و آبادانی دانشگاه تهران

از سالهای ابتدایی قرن بیستم که آرتور کاساگرانده به سفارش ترزاقی روشی برای تعیین حد خمیری پیشنهاد داد تا به امروز، روش تعیین حد خمیری، به عنوان یکی از ویژگی‌های مهم خاک‌ها، روش مرسوم تهیه فیتیله از خاک است. اما از نقطه نظر دقت علمی، روش مرسوم دارای خطاهایی است که گاه در برخی موارد استفاده از آن با سوالاتی همراه است. منابع متعدد خطای این روش محققان را بر آن داشته است تا گاه به فکر پیشنهاد روشی کلاسیک‌تر باشند که کمتر به خصوصیات سیستماتیک و مهارت کاربر وابسته باشد. در این تحقیق، با ایجاد اصلاحاتی در دستگاه ویکات استاندارد روشی جدید جهت تعیین حد خمیری خاک ارایه شده که در آن علاوه بر حذف معایب روش کاساگرانده، معایب روش‌های جدیدتر گزارش شده را نیز برطرف می‌نماید. دستگاه ویکات در استاندارد ASTM-D، جهت تعیین رطوبت روانی متعارف (غلظت نرمال) سیمان به کار برده می‌شود. متوسط خطای نتایج این روش نسبت به روش کاساگرانده 74/1 درصد است و مزیت آن نسبت به روش تهیه فیتیله، حذف خطای کاربر از روش انجام آزمایش می‌باشد.

حد خمیری، روش کاساگرانده، نفوذ مشخصه