سجاد دهقان زاده - استادیار دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
فاطمه احمدیان - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

در تاریخ اندیشه هند، فلسفه چارواکه (لوکایاتا) تنها مکتبی است که با مبانی نظری ماتریالیستی، از رهگذر نفی ساحت ماوراء حس، یگانه واقعیت را ماده و تنها ادراک معتبر را ادراک حسی می­داند. فلسفه اپیکوری، به­ویژه به دلیل بیان جهان­شناسی اتمیستی، ظاهرا شبیه­ترین مکتب فکری به چارواکه است. پژوهش پیش­رو به روش مقایسه­ای-تحلیلی و به­منظور نشان­دادن فراگیری اندیشه­های ماتریالیستی انجام گرفته است و یافته­های آن نشان می­دهند که در نگرش­های هستی­شناختی مکتب اپیکوری و فلسفه چارواکه هم وجوه اشتراک و هم نقاط افتراق وجود دارند. در این دو مکتب، صرفا ماده واقعیت دارد، علل فاعلی و غایی جهان نفی می­شوند، وجود انسان تنها برمبنای بعد مادی­اش تبیین شده و نیز هر گونه جوهر و هستی پس از مرگ یا آگاهی مجزا از بدن، انکار می­گردد. لکن در حالی­که وجود عناصر اولیه مادی و نشات کثرات از آنها در چارواکه تبیینی حسی دارد، در مکتب اپیکوری از وجهی کاملا عقلی برخوردار است. این دو فلسفه، درباره شمار عناصر مادی تشکیل­دهنده عالم هستی، چیستی و انواع آنها، همچنین درباره مشهود یا نامشهود بودن آنها تفاسیر متفاوتی را ارائه می­کنند. برخلاف چارواکه که به نفی خدایان و ارواح می­پردازد، اپیکوریسم خدایان و ارواح را ثمره ترکیب اتم­های ویژه­ای می­داند.

چارواکه, اپیکوری, هستی شناسی, ماتریالیسم, واقعیت, ماده