بررسی اثر بخشی آموزش گروهی مهارتهای زندگی در شادکامی دبیران دوره متوسطه اول

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش گروهی مهارت های زندگی بر میزان شادکامی ( دوره متوسطه اول) شهرستان جوانرود بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان شاغل مقطع دوره متوسطه اول شهرستان جوانرود در سال تحصیلی 97-98 بوده که از طریق نمونه گیری تصادفی 40 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند ( 30 نفر در گروه آزمایش و 10 نفر در گروه کنترل). ابزاری بکار رفته در این پژوهش: پرسشنامه شادکامی آکسفورد بود. طرح پژوهش از نوع آزمایشی (پیش آزمون – پس آزمون) بود که ابتدا یک پیش آزمون به عمل آمد و گروه نمونه انتخاب شد. سپس 8 جلسه آموزش مهارتهای زندگی به دو گروه ازمایش داده شد در حالی که گروه کنترل هیچ نوع آموزشی دریافت نکرد، و در مرحله بعد پس آزمون از 2 گروه به عمل آمد و بعد از یک ماه بر روی 2 گروه پیگیری انجام شد. برای بررسی اثربخشی آموزش گروهی مهارت های زندگی بر میزان شادکامی تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس استفاده شد که نتایج نشان دادند که آموزش گروهی مهارت های زندگی به طور کلی شادکامی معلمین دوره اول متوسطه را در مرحله پس آزمون نسبت به گروه گواه افزایش می دهد.

Keywords:

مهارت های زندگی , شادکامی و معلمین.