بهاره نیک روش - گروه تاریخ، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

بعد از واقعه کربلا و مصائبی که بر مسلمانان وارد آمد، جنبشها و قیامهایی از جمله قیام مختار و جنبش زیدیه به وقوع پیوست. زید از نوادگان حضرت علی (ع) محسوب میشود که بعد از امام حسین (ع) میتوان گفت اولین کسی بود که قیام مسلحانه علیه حکومت امویان انجام داد . زید در باطن شاید خواستار امامت بوداما در طول زندگانی خود آشکارا چیزی به زبان نیاورد. شاید بتوان گفت فرقه زیدیه برخلاف دیگر فرق که بر پایه نظریه استوار شده اند، ستونهای عقاید خود را بر اساس عمل استوار نموده است. تحقیق حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و با هدف بررسی عقاید زیدیه، چه در شرایط امامت و چه در دیدگاه تفکر زیدیه انجام شده که با تامل در عمق این تحقیق میتوان به چگونگی پایدار نبودن این فرقه پی برد. پس از بررسی منابع مربوطه این گونه استنباط می شود که فرقه زیدیه با اعتقاد به مبارزه مسلحانه و پذیرش امامت امام سجاد (ع) و امام باقر(ع) تقیه را مبنای اصول خود قرار داده و چون از ظلم امویان به ستوه آمده بودند، زید را علیرغم میل باطنی اش امام دانسته و به تشکیل مذهب زیدیه پرداختند.

مذهب زیدیه، زید بن علی، معتزله، یمن