مطالعه اثر عصاره الکلی بخش های هوایی گیاه مریمکوهی، گیاه گل آرونه و داروی گلی بن کلامید بر میزان قند خون و فعالیت محور هیپوفیز – تیروئید در رت های دیابتی القاء شده توسط استرپتوزوتوسین

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 502

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

AFPICONF06_148

تاریخ نمایه سازی: 20 خرداد 1398

Abstract:

زمینه و هدف: هورمون های تیروئید تقریبا تمام جنبه های متابولیسم کربوهیدرات از جمله برداشت سریع گلوگز توسط سلول ها، تسریع گلیکولیز، تسریع گلوکونئوژنز، افزایش میزان جذب از دستگاه گوارش و حتی افزایش ترشح انسولین و در نتیجه ایجاد اثرات ثانویه بر متابولیسم کربوهیدرات را افزایش می دهد. بنابراین هدف اصلی پژوهش حاضر، مطالعه اثرعصاره الکلی بخش های هوایی گیاه مریم کوهی، گیاه گل آرونه و داروی گلی بنکلامید بر میزان قند خون و فعالیت محور هیپوفیز – تیروئید در رت های دیابتی القاء شده توسط استرپتوزوتوسین می باشد. مواد و روش ها: 49 رت نر به هفت گروه: کنترل، کنترل دیابتی، و 5 گروه تجربی دیابتی به ترتیب با عصاره الکلی گیاه مریم کوهی با دوز mg/kg 200 و 100، عصاره الکلی گیاه گل آرونه با دوز mg/kg و 200 و 100 و گلی بن کلامید با دوز mg/kg 10 بصورت گاواژ تقسیم شدند. القاء دیابت با تزریق داخل صفاقی Streptozotocin انجام شد. در پایان روز 21 از همه گروه ها نمونه خونی تهیه و میزان فاکتورهای مورد نظر اندازه گیری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: مقدار قند خون ناشتا در گروه شاهد نسبت به گروه کنترل افزایش یافت، در حالیکه میزان این فاکتور در تمام گروه های تجربی دریافت کننده عصاره و دارو بصورت معنی داری کاهش پیدا کرد. میزان T3 نیز در تمام گروه های تجربی دریافت کننده عصاره و دارو به صورت معنی داری کاهش یافت اما تغییرات معنی داری در سطح TSH و T4 مشاهده نشد P<0.05 نتیجه گیری: عصاره الکلی بخش های هوایی مریم کوهی و گل آرونه باعث کاهش قند خون و هورمون های تیروئیدی در رت های دیابتی گردید. بنابراین میتوان آنها را برای درمان بیماری های تیروئیدی پیشنهاد داد هر چند که برای تصمیم گیری قطعی و نهایی نیاز به مطالعات بیشتر در این زمینه است.

Authors

منصور سخندانی

دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

علی زارعی

دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

الهام نادرزاده

گروه میکروبیولوژی، دانشکده پیراپزشکی استهبان، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران