امیر غلامی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، گرایش علوم و مهندسی جنگل
حسن اکبری - استادیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
مهران نصیری - استادیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

گیاهان به عنوان نوعی از مصالح بوم مهندسی برای پایدارسازی شیروانی ها مورد استفاده قرای می گیرند، زیرا دارای قابلیت خود ترمیمی و تولید مثل می باشند که فاقد هزینه های نگهداری و ترمیم و همچنین دارای عملکرد طولان یتری نسبت به سایر روش ها از نظر پایداری و مقاومت دارا می باشند. تاثیر گیاهان بر افزایش پایداری دامنه ها تا حد زیادی به مقاومت کششی ریشه و نوع گونه بستگی دارد. هدف از این تحقیق مقایسه مقاومت کششی دو گونه توسکا و کاج به عنوان گونه های بومی و غیربومی در تثبیت شیروانی های خاکبرداری و خاکریزی در اطراف جاده های جنگلی می باشد. نمونه برداری برای هرگونه به تعداد 30 نمونه ریشه از پایین دست شیب درخت جمع آوری، و مقاومت کششی آنها با استفاده از دستگاه مقاومت کششی (سنتام) اندازه گیری شد. مقدار میانگین مقاومت کششی برای توسکا و کاج به ترتیب 11/41 و 9/82 مگا پاسکال بدست آمد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش قطر، مقدار مقاومت کاهش می یابد و میزان اختلاف در سطح 5درصد معنی دار نمی باشد. همچنین میتوان به این نتیجه رسید که برای حفاظت از شیروانی ها از بین گونه های توسکا و کاج گونه توسکا می تواند بهتر باشد، زیرا گونه پیشگام و بومی منطقه، سریع الرشد تر از گونه کاج و همچنین تهدیدی برای جنگل نمی باشد.

بوم مهندسی، شیروانی، مقاومت کششی، گونه، جاده های جنگلی