بررسی میزان ترسیب کربن در خاک های شور، سدیمی و شور - سدیمی منطقه سروستان استان فارس

افزایش غلظت گازهای گلخانه ای در اتمسفر مانند دی اکسید کربن که از پیامدهای استفاده از آلاینده ها و سوخت های فسیلی است سبب تغییرات اقلیمی نامناسبی مانند افزایش درجه حرارت شده است که می تواند زندگی موجودات زنده را به خطر بیاندازد. ترسیب کربن فرآیندی است که می تواند دی اکسید کربن را از اتمسفر حذف کرده و به صورت کربن درخاک ذخیره کند. از نتایج افزایش ذخیره کربن در خاک می توان به بهبود کیفیت آب و خاک، کاهش هدرروی عناصر غذایی، کاهش فرسایش خاک، حفاظت آب و تولید محصول بیشتر اشاره کرد. ویژگی های خاک از جمله غلظت املاح محلول می تواند این توانایی را تحت تاثیر قرار دهد. به منظور بررسی اثر شور و سدیمی بودن خاکها بر میزان تواناییترسیب کربن در خاک، آزمایشی در منطقه سروستان استان فارس انجام شد. نتایج نشان داد کمترین میزان ترسیب کربن در خاک های سدیمی و بیشترین در خاک های غیر شور - سدیمی به دست آمد. ضمنا در خاک های شور نیز توان ترسیب کربن کاهش یافته و این به دلیل کاهش تولید زیست توده گیاهی در شرایط شور و افزایش هدرروی کربن بوده است.

Keywords:

ترسیب کربن , خاک سدیمی , املاح محلول