یک بررسی بر روی الگوریتم های تخصیص داده در پایگاه داده توزیع شده

یکی از موارد مهم در پایگاه داده توزیع شده تقسیم کردن داده ها و رابطه ها و query ها و توزیع این ها میان گره های سیستم توزیع شده است. نتیجه این توزیع می تواند تاثیر بسزایی در کارایی سیستم بگذارد. هر چند قطعه بندی و تقسیم کردن داده ها و query ها به موازی سازی و اجرای زودتر درخواست ها و افزایش امنیت کمک می کند ولی برای اجرای بهتر و کم کردن هزینه انتقال داده میان سایت ها و سیستم ها نیاز به الگوریتم های تخصیص داده خوب و کارا هستیم. مسئله تخصیص داده یک مسئله NP-complete است بنابراین بهترین راه حل برای تخصیص داده ها به سایت ها، در زمان کوتاهی فراهم نخواهد شد. به همین دلیل تعداد محدودی فاکتور را در نظر می گیریم. مثلا برای سایز قطعات و پایگاه داده، تعداد پردازنده ها و تعداد دیسک های روی پردازنده ها رنج محدودی را در نظر می گیریم. در الگوریتم های تخصیص داده خوب باید بین هزینه (هزینه ذخیره سازی، انتقال و پردازش داده) و کارایی (زمان پاسخ دهی) یک تعادلی برقرار کنیم. برای بدست آوردن کارایی بالا میتوان داده ها را در محلی نزدیک به محلی که بیشتر استفاده می شود ذخیره کرد تا زمان پاسخ دهی کاهش یابد. برای بدست آوردن هزینه مناسب باید طراح تصمیم بگیرد که کدام داده باید تکثیر شود و چه تعداد تکثیر از آن داده داشته باشیم. اگر سازگاری قطعات مهم نباشد تکثیر یک اقدام موثری در کاهش زمان پاسخ دهی و افزایش کارایی می باشد. همچنین بهتر است که در تخصیص داده ها، داده ها و رابطه های مرتبط با هم را در یک سایت قرار داد تا در صورت نیاز به داده های مرتبط به دسترسی دیگر سایت ها نیازی نباشد.

Keywords:

پایگاه داده توزیع شده , تخصیص داده