محمد اکبری ریابی - کارشناس ارشد طراحی شهری، دانشگاه شهید بهشتی تهران

محله کوهسار تهران در اراضی پایکوهی و شرایط استراتژیک از سوی توسعه غیراصولی تهدید می شود. در چنین شرایطی تدوین چارچوب طراحی شهری و الگوی توسعه الزامی خواهد بود که نیازمند اتخاذ تصمیمات مهمی توسط شهرسازان است. دانش شهرسازی همواره در محیطی پرچالش و درگیر با مسائل پیچیده ای عمل می نماید که علل گوناگون، معیارهای کیفی، اهداف متعدد و همپوشان، تعارض احتمالی ذینفعان و ذینفوذان و ... شهرسازان را ملزم به اتخاذ تصمیمات دشواری می نماید. مقاله حاضر یا این فرضیه که راهکار استفاده از روش های ریاضی و منطقی جهت مساعدت در تحلیل یافته ها و سنتز نتایج یکی از پیشنهادات معقول است، سعی دارد کاربرد روش های ارزیابی چندمعیاره را در شهرسازی به آزمون گذارد. در پاسخ به سوالاتی نظیر چگونگی دستیابی به الگوی بهینه برای توسعه محله کوهسار و آیا روش تحلیل سلسله مراتبی در تصمیم سازی محیط شهرسازی کارامد است مقاله پیشرو روش مطالعات میدانی و نیز مطالعات کتابخانه ای- اسنادی را درپیش گرفته و تصمیم سازی برای توسعه محله کوهسار را از طریق فرایندهای منطقی دنبال می نماید. یافته های مقاله نشان می دهد روش تحلیل سلسله مراتبی در برخورد با معیارهای کیفی و کمی (در ساختاری با ارتباط یکسویه بین معیارها) بخوبیمی تواند پاسخگوی تصمیم گیری یا انتخاب ارجح ترین گزینه از بین حق انتخاب های موجود باشد.

چارچوب طراحی شهری، تحلیل سلسله مراتبی، انتخاب الگوی بهینه، معیار انتخاب