مسلم بیرانوند - مربی، معماری، دانشگاه پیام نور

با توجه به اهمیت دانشگاه ها و مراکز آموزش معماری در حوزه های مختلف پژوهشی، آموزشی و تخصصی، یا به عبارتی تولید، انتقال و کاربردی نمودن علم، ضرورت پرداختن به مد ساختاری آموزش همواره مورد تاکید بوده و از حساسیت ویژه ای برخوردار می گردد. هدف تحقیق حاضر بررسی تطبیقی و تحلیلی نظام ساختارمند آموزش معماری سنتی و معماری معاصر در ایران، مبتنی بر آموزه های اسلامی است، تا بتوان از نتایج آن برای تعیین و تبیین دروس و سرفصل هایی با اهداف تحصیلی تخصص محور، آموزش محور و پژوهش محور استفاده نمود. در این پژوهش ویژگی های آموزش معماری سنتی و معاصر، به منظور یافتن نقاط اشتراک و افتراق و استفاده از تجارب موثر با مطابقت سازی با شرایط موجود که به پیشرفت آموزش معماری منتهی شود، بررسی می شود. با توجه به مشخص بودن استراتژی و سیاست گذاری های اصلی نظام آموزش عالی ایران، که تاکید آن بر به روز بودن، اسلامی بودن، پویا بودن و بومی بودن است این پژوهش در راستای تحلیل وضعیت نظام آموزش فعلی، ساز و کار ارزیابی آن متناسب با اهداف و مقاصد جامعه امروز صورت می پذیرد . چنین به نظر می رسد که اسلامی و یا بومی نمودن آموزش عالی بر اساس اصول آموزش معماری سنتی ایران به عنوان اصل آغاز کننده برای فرآیندی پویا می باشد که از ضوابط در نظر گرفته برای خروجی های یک نظام آموزشی متفاوت است. از این رو روش تحقیق استفاده شده در این پژوهش ، روش تحقیق توصیفی تحلیلی و بر اساس مدل سازی مفهومی است که در آن مختصات هر جزء در ارتباط با کل و با توجه به سیاست ها و اهداف کلان و غایی تعریف خواهد شد. همچنین نوع مطالعه صورت گرفته از نوعکتابخانه ای بوده که با توجه به کتب و مقالات و وب سایت های مربوطه انجام پذیرفته است.

آموزش معماری، نظام آموزشی، آموزه های اسلامی، برنامه ریزی آموزشی