سعید رجبی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی گرایش ژئوپلیتیک؛ دانشگاه تهران
ایرج احمد زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی گرایش آمایش سیاسی فضا؛ دانشگاه تهران

اهمیت مرز در طول تاریخ بر کسی پو شیده نی ست و این پدیده ی جغرافیایی همواره نقش مهمی در حیات سیاسی_ اجتماعی ملتها ایفا کرده است، اهمیتی که حتی با ورود به قرن 21 و رخداد جهانی شدن نه تنها از اهمیت و حساسیت آن کاسته نشده بلکه در برخی گونه های مرزی سبب افزایش حساسیت و تشدید اختلافات نیز شده است. مرزهای ایران اصطلاحی است که در جغرافیای سیاسی از آن برای مشخص کردن مرزهای جغرافیای ایران اسختفاده می شود و مفهوم آن خطوطی است فرضی که محدوده کشور ایران را با کشورهای همسایه معین می کند. ایران بیش از 6000 کیلومتر با کشورهای افغانسختان، پاکستان، ترکمنستان، ترکیه، ارمنستان، جمهوری آذربایجان و عراق مرز مشخص تر (خشکی) دارد. ایران همچنین دارای 2700 کیلومتر مرز آبی در دریای خزر، خلیج فارس و دریای عمان می باشد. با این حال با توجه به ماهیت متفاوت مرزهای دریایی این تحقیق تنها بروی مرزهای خشکی کشور ایران متمرکزشده است. این تحقیق به روش تو صیفی _تحلیلی مبتنی بر داده های فراهم شده از منابع کتابخانه ای در پی برر سی مرزهای کشورایران از منظر نظریه پیدایش و تطبیق مرزها با گروه های قومی _زبانی هارتشون می باشد. اینکه مرزهای بین المللی کشور ایران در زمره ی کدام دسته از مرزها قرار میگیرند و این گونه از مرزها چه نتایج و پیامدهایی برای کشور در پی داشته است یافته های تحقیق بیانگر آن است با توجه به ضعف ایران در طی چند سده ی گذشته غالب مرزهای ایران محصول اعمال فشار و خواست قدرت های جهانی می باشند از اینرو غالب مرزهای ایران در زمرهی مرزهای تحمیلی طبقه بندی می شوند که در زمره ی پرتنش ترین و بدترین مرزهای بین المللی در سپهر سیاسی جهان قلمداد می شوند و همواره زمینه ی ایجاد و گسترش تنش و جنگ را برای کشور در پی دارند.

مرز، مرزهای بین المللی، انواع مرز، مرزهای تحمیلی