گردشگری مذهبی ونقش دانش جغرافیا درتوسعه آن (مطالعه موردی: شهرستان رضوانشهر)

گردشگری خصوصا گردشگری مذهبی دردنیای امروزیکی از بخش های مهم فعالیت های توریستی محسوب می گردد که درکنارآن فعالیت های اقتصادی،اکوتوریسمی وجاذبه های تاریخی نیزبه چشم می خورد، مانند سفرحاجیان از سرتاسر دنیا به مکه مکرمه، این فعالیت ها از دیدگاه های مختلفی مورد توجه قرار گرفته است. درکشور ما بخصوص در زمان تعطیلاتی همچون عید نوروز و تابستان که فصل گردش و مسافرت است. با توجه به اعتقادات مذهبی جامعه ایران، معمولا حرکت زائران به شهرهای مقدس ازجمله مشهد ، قم و اماکن مذهبی درشهرها و روستاهای مختلف با انگیزه های معنوی بسیار زیاد صورت می پذیرد. این مسئله دراستان گیلان آمیخته گی زیادی با بحث دانش بومی، اکو توریسم، صنایع دستی، معماری و ...... دارد.از آنجا که بخش اعظم مشکلات عقب ماندگی و توسعه نیافتگی اماکن مذهبی و ساکنان آن به ناتوانی منابع معیشتی آنها بر می گردد، گردشگری مذهبی با ایفای نقش تکمیلی درکسب درآمد و تنوع بخشی به منابع اقتصادی (با تکیه بر تقویت صنایع دستی) ضمن حل مسایل و مشکلات فوق می تواند به توسعه این اماکن و ثبات جمعیتی آن نیز کمک نماید،از طرفی در توسعه پایدار منطقه بدون آثار تخریبی بر محیط زیست وبانگرش بومی اماکن مذهبی را می تواند بدنبال داشته باشد در این تحقیق به نگرشی اجمالی در زمینه صنعت توریسم (مذهبی) غرب گیلان، پراکندگی مکانی، بررسی زیرساخت ها همچنین طرح مباحثی مانند جاذبه های مذهبی و فرهنگی، امکانات بالقوه و بالفعل جذب توریسم،تنگناها و علل عدم توسعه بخش توریسم پرداخته شده. پژوهش حاضر با استفاده از روش مطالعات میدانی و کتابخانه ای- اسنادی به ارائه راهبرد در جهت توسعه گردشگری مذهبی و ایجاد فرصت های گردشگری درغرب گیلان و خصوصا منطقه رضوانشهر پرداخته است.

Keywords:

جاذبه های جغرافیایی گردشگری , توریسم مذهبی , توسعه پایدار , برنامه ریزی , اکوتوریسم.