تحلیلی بر نقش قراردادهای روانشناختی در مدیریت استراتژیک منابع انسانی

عالی ترین هدف و مقصد تمامی سازمانها افزایش کیفیت خدمات، کاهش هزینه ها، دست یافتن به اثربخشی، کارایی و در نهایت بهره وری است. باید باور کرد که تحقق این مهم در گرو ارتباط عمیق و موثر بین نیروی کار و مدیران سازمان ها است. مدیریت استراتژیک منابع انسانی می تواند بستری مناسب برای نشر یک فرهنگ و روابط کاری فوق العاده قوی بین کارکنان فراهم نموده و تعهد کارکنان را در راه رسیدن به اهداف سازمان روزافزون نماید. وجود یک قرارداد روانشناختی مثبت در میان کارکنان علاوه بر افزایش تعهد سازمانی، احساس رضایت، تعلق، وابستگی و دلبستگی آنها به سازمان، می تواند موفقیت های مالی و افزایش اثربخشی و بهره وری سازمان را به همراه داشته باشد. هدف اصلی این مقاله بررسی رابطه بین قراردادهای روانشناختی و مدیریت استراتژیک منابع انسانی است. روش تحقیق به کار گرفته شده در این پژوهش، توصیفی - تحلیلی می باشد. نتایج این پژوهش بیان گر این موضوع است که هر چه مدیر منابع انسانی بتواند در اجرا و پیاده سازی کارکردها و فرایندهای منابع انسانی موفق تر باشد، توسعه و رشد قرارداد روانشناختی مثبت در سازمان نیز افزایش می یابد. لذا مدیر منابع انسانی میتواند با روی آوردن به عوامل بنیادی قرارداد روانشناختی که مهم ترین آنها تعهد سازمانی است، به بسط و گسترش این مهم تاکید نماید. با مشارکت دادن کارکنان در تصمیم گیری در خصوص اقدامات، میتوان تعهد آنها را افزایش داد. فرهنگ سازمان ایجادکننده و تشدید کننده کیفیت نیروی کار میتواند باشد. به بیان دیگر سازمان به انتظارات شغلی کارمند پاسخ می دهد و کارمند در جواب به این خوبی، کیفیت کاری خود را برای سازمان متبوعش افزایش می دهد.

Keywords:

قرارداد روانشناختی , مدیریت استراتژیک منابع انسانی , تعهد , ارتباط متقابل