سیده سامره عباس نژاد بنه میر - گروه حقوق واحد بابل دانشگاه آزاد اسلامی بابل ایران

پژوهش پیش روی، به دنبال یافتن رابطه ای میان حقوق در مفهوم خاص آن و ادبیات (از نوع حماسی) است تا در این رهگذر بتواند از طرفی اصول و مبانی دادخواهی و دادرسی از لحاظ شکلی و تا حد امکان ماهیتی در دوران گذشته دریابد و از منظری دیگر پیوند عمیق شاهنامه فردوسی را با آن به عنوان منعکس کننده فرهنگ و جامعه عصر خویش نشان دهد. هدف از انجام پژوهش حاضر، استخراج جریان های فکری بشر در ارتباط با قوانین و قواعد ع مومی حقوقی و تحول تاریخی آن در سه دوره مجزای اساطیری، پهلوانی و تاریخی در شاهنامه فردوسی است با توجه به موارد بیان شده، روش پژوهش توصیفی تفسیری از نوع تحلیل گفتمان در سطح معنا و نشانه شناسی برگزیده شد و نتایج حاصل از آن نیز نشان داد که فردوسی در شاهنامه با استفاده از تجارب فرهنگی و اجتماعی با حفظ امانتداری در ارائه وقایع گذشته و باورهای تاریخی فرهنگ خویش توانسته است عرف ها، ریشه ها، مفاهیم، عادات و طرز تفکر حقوقی عهد باستان را به خوبی به نمایش بگذارد.

حقوق، دادرسی، دادخواهی، شاهنامه فردوسی