بدلی ورزقانی - دانشجو کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، پژوهشکده فناوری های شیمیایی، سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران
عباس فرازمند - استادیار زیست شناسی، پژوهشکده زیست فناوری، سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران
سهیلا شکرالله زاده - دانشیار مهندسی شیمی، پژوهشکده فناوری های شیمیایی، سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران

در تحقیق حاضر، برای تجزیه زیستی ماده آلاینده تری­کلرواتیلن (TCE) از باکتری محلی هوازی Sphingopyxis ummariensis جدایه ایران استفاده شد. این باکتری در حضور TCE به عنوان تنها منبع کربن رشد نموده و در غلظت اولیه mM 5 در زمان 48 ساعت 6/15% از این ترکیب را تجزیه نمود. برای افزایش بازده حذف TCE، چهار ماده گلوگز، تولوئن، گلوکز/عصاره­مخمر و فنل/نوترینت براث به عنوان منبع کربن هم­سوبسترا استفاده شد که بیشترین درصد حذف با استفاده از گلوکز/عصاره مخمر به میزان 3/16% به­دست آمد. همچنین، سازگار نمودن این سویه با TCE، موجب افزایش تجزیه زیستی شد به­گونه­ای که در غلظت اولیه mM 5 میزان تجزیه TCE به عنوان تنها منبع کربن از 6/15 تا 1/39% افزایش یافت. در این شرایط و در حضور هم­سوبسترای بهینه، تجزیه زیستی TCE تا 43% افزایش یافت. افزایش غلظت TCE از 5/0 تا mM 5، باعث کاهش توده سلولی و تجزیه زیستی شد. بیشترین تجزیه زیستی برای سویه­های سازگاریافته و در حضور گلوکز/عصاره مخمر و در غلظت mM TCE 5/0 به میزان 8/94% و با سرعت mg/l.h 6/1 به­دست آمد.

تریکلرواتیلن, تجزیه زیستی هوازی, جدایه Sphingopyxis ummariensis, ایران, ساز