لطیفه پوراکبر - استادیار، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه ارومیه
سونیا مقسومی هولاسو - دانشجوی ارشد، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه ارومیه

شوری یکی از مهمترین فاکتورهای محیطی است که موجب کاهش رشد، نمو و حاصلخیزی گیاهان در سراسر جهان می­شود. موضوع تحقیق حاضر مطالعه اثر تنش شوری (0، 50 و 100 میلی مولار NaCl) بر گیاهان ذرت (Zea mays L. cv. SC. 704) کشت شده به روش گلخانه ای و هیدروپونیک بود. بعد از یک ماه تیمار شوری، پارامترهای رشد و برخی تغییرات بیوشیمایی در ریشه ها و اندام هوایی گیاهان کشت شده مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت شوری، سطح برگ وطول ریشه ها و اندام هوایی کاهش یافت، در صورتیکه میزان قندهای محلول، پراکسید هیدروژن، مالون دی آلدئید به عنوان شاخص پراکسیداسیون چربی افزایش یافت. میزان فعالیت آنزیم­های کاتالاز (CAT)، آسکوربات پراکسیداز (APX) و گایاکول پراکسیداز (GPX)در گیاهان تحت تیمار در هر دو غلظت کلرید سدیم افزایش یافت. بنابراین اعمال تیمار NaClبا افزایش تولید ROSموجب القا تنش اکسیداتیو و افزایش فعالیت آنزیم­های مسئول محافطت آنتی اکسیدانی در گیاهان ذرت شد.

ذرت, شوری, پراکسیداسیون چربی, تنش اکسیداتیو, پراکسید هیدروژن, آنتی اکسیدان