بررسی تاویل و سطوح مختلف آن در حدیقه سنایی

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 311

This Paper With 32 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JMLK-8-14_001

تاریخ نمایه سازی: 20 خرداد 1398

Abstract:

تاویل از ویژگی های مشترک زبان قرآن و متون عرفانی است. در این مقاله با تمرکز بر تاویلات حدیقه سنایی، تقسیم بندی های متنوعی برای تاویل ارائه می گردد. تاویل های حدیقه را می توان در دو گروه کلی تاویل مستقیم و غیرمستقیم بررسی کرد. همچنین این تاویل ها با توجه به اقتضای حال مخاطب، گوینده و متن به سه نوع مخاطب محور، گوینده محور و متن محور تقسیم می شود. در بررسی سطح باطنی تاویل های حدیقه می توان دریافت گاه این سطوح، چندلایه و تودرتوست. به همین سبب از مبحثی با عنوان سطوح مختلف تاویل یاد می شود. تمثیل در حدیقه از جایگاه ویژه ای برخوردار است. سنایی بیشتر در قالب تاویل مستقیم، معنای باطنی (تاویلی) بسیاری از تمثیل های حدیقه را بیان کرده است اما گاه وسعت معنایی تمثیل به گونه ای است که خواننده نیز می تواند با توجه به اقتضای متن و حال خود سطوح دیگری از تاویل را ارائه کند. بررسی تاویلات حدیقه از منظر علم معانی و با توجه به مقتضای حال، همچنین بررسی سطوح مختلف تاویل از اهداف و نوآوری های این پژوهش است.تاویل آیات الهی، تاویل داستانهای پیامبران، احادیث و سخنان بزرگان، مفاهیم و اصطلاحات عرفانی، نکات اخلاقی، برجسته ترین موضوعات تاویلی در حدیقه است.

Authors

پویان لاری زاده

دانشجوی دکتری ادبیات عرفانی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

سید علی اصغر میرباقری فرد

استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • قرآن کریم. (1383). ترجمه حسین انصاری. نشر اسوه. قم. ...
  • آقاحسینی، حسین و محبوبه همتیان. (1394). نگاهی تحلیلی به علم ...
  • ابن رشد. (1358). فصل المقال فی ما بین الحکمه و ...
  • ابن­فارس. (1414). مجمع اللغه. دارالفکر. بیروت. ...
  • احمدی، بابک. (1380). ساختار و تاویل متن. چ هفتم. نشر ...
  • باخرزی، یحیی. (1345). اورادالاحباب و فصوص الاداب. به کوشش ایرج ...
  • پورنامداریان، تقی. (1386). رمز و داستان­های رمزی در ادب فارسی. ...
  • پورنامداریان، تقی (1390). اقتضای حال زبان رمزی و تاویل شعر ... [مقاله ژورنالی]
  • جلالیان، حبیب­الله. (1372). تاریخ تفسیر قرآن کریم. انتشارات اسوه (وابسته ...
  • جواری، محمدحسین. (1386). سیر نظریه­های ادبی معطوف به خواننده در ...
  • خرمشاهی، بهاءالدین. (1376). قرآن­پژوهی (هفتاد بحث و تحقیق قرآنی). چ ...
  • دهخدا، علی­اکبر. (1377). لغت­نامه دهخدا. موسسه انتشارات و چاپ دانشگاه ...
  • ذهبی، محمدحسین. (1396 ه). التفسیر و المفسرون. ج اول. دار ...
  • راغب اصفهانی، حسین بن محمد. بی­تا. معجم مفردات الفاظ القرآن. ...
  • سنایی غزنوی. (1343). حدیقه الحقیقه و شریعه الحقیقه. تصحیح محمدتقی ...
  • سهروردی، ضیاءالدین. (1363). آداب المریدین. ترجمه محمد بن احمد شیرکان. ...
  • شعبانی، فرید. (1392). نقد هرمنوتیک در دیوان و حدیقه­الحقیقه سنایی ...
  • طباطبایی، محمدحسین. (1366). تفسیر المیزان. ج 3. ترجمه عبدالکریم نیری ...
  • عمید زنجانی، عباسعلی. (1379). روش شناسی تفسیر قرآن مبانی و ...
  • فاضلی، فیروز، حسنی درگاه، حسین و عبدالله راز. (1391). تحلیل ... [مقاله ژورنالی]
  • فراهیدی، خلیل بن احمد. (1405). العین (الجزء الثامن). تحقیق مهدی ...
  • فروزانفر، بدیع­الزمان. (1386). شرح مثنوی شریف. ج اول. چ دوزادهم. ...
  • فولادی، علیرضا. (1389). زبان عرفان. سخن با همکاری انتشارات فراگفت. ...
  • کبری، نجم­الدین. (1390). آداب الصوفیه و السایر الحایر دو رساله ...
  • کربن، هانری. (1373). تاریخ فلسفه اسلامی. ترجمه جواد طباطبایی. کویر. ...
  • محمدی کله­سر، علیرضا. (1393). نقش تاویل در زبان عرفان . ...
  • ناصحیان، علی­اصغر. (1381). معنی­شناسی تفسیر و تاویل . الهیات و ...
  • ناصرخسرو. (1363). جامع الحکمتین. تصحیح هانری کربن و م. معین. ...
  • نصری، عبدالله. (1390). راز متن هرمنوتیک قرائت­پذیری متن و منطق ...
  • هجویری، علی بن عثمان. (1390). کشف­المحجوب. تصحیح محمود عابدی. چ ...
  • نمایش کامل مراجع