بررسی ارتباط بین توانایی مدیریت و گزارشگری مالی به موقع در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

یکی از مهمترین عوامل کیفی صورتهای مالی، به موقع بودن اطلاعات مندرج در آنها می باشد. درک و شناسایی این موضوع که مدت زمان حسابرسی میتواند عاملی مهم و اثرگذار بر به موقع بودن ارائه اطلاعات مالی میباشد، باعث گردید تا مطالعات، درباره گزارشگری مالی به موقع، آغاز گردد . یکی از معدود متغیرهای ستانده قابل مشاهده حسابرسی است که برای افراد بیرون از سازمان امکان ارزیابی کارآیی حسابرسی را فراهم می سازد؛ زیرا در ارتباط با به موقع بودن اطلاعات حسابرسی و سود می باشد، هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین توانایی مدیریت و گزارشگری مالی به موقع در 99 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1391 تا 1395 میباشد که با استفاده از رگرسیون حداقل مربعات مبتنی بر داده های پنلی مورد آزمون قرار گرفته است. تحقیق پیش رو از لحاظ هدف کاربردی و از نظر ماهیت روش پس رویدادی می-باشد، و انتخاب نمونه از بین شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار به صورت حذف سیستماتیک انجام شده است،. در این تحقیق برای اندازهگیری گزارشگری مالی به موقع از دو معیار تاخیر در ارائه گزارش حسابرسی و تاخیر در اعلان سود استفاده شده است، و بر اساس آن دو فرضیه تدوین شده است. نتایج حاصل از فرضیات پژوهش نشان میدهد که بین توانایی مدیریت و تاخیر در ارائه گزارش حسابرسی و تاخیر در اعلان سود ارتباط منفی و معناداری وجود دارد.

Keywords:

توانایی مدیریت , تاخیر در ارائه گزارش حسابرسی , تاخیر در اعلان سود , گزارشگری مالی به موقع