محمدمهدی مصباح زاده - کارشناس ارشد مدیریت MBA ، گرایش استراتژی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
عزت اله اصغری زاده - دانشیار، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
حنان عموزادمهدیرجی - استادیار، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مریم رحیمی جهانگیرلو - دانشجوی دکتری اگروتکنولوژی، گروه علوم زراعی و اصلاح نباتات،پردیس ابوریحان - دانشگاه تهران، تهران، ایران.

شکر در شمار محصولات استراتژیک مهمی است که از اهمیت ویژهای در کشور برخوردار است وکشت چغندرقند در بخش تامینکنندگان، مهمترین بخش زنجیره ی تامین شکر است که در سالهای گذشته این بخش با چالشهای فراوانی روبهرو بوده است. از این رو پژوهش حاضر در سال 1396 بصورت پرسشنامهای در جامعه آماری متشکل از مدیران و کارشناسان واحد برنامه ریزی وزارت جهاد کشاورزی انجام پذیرفت. بدین منظور، پنج مرحله (1) توزیع پرسشنامه های باز، (2) جمع آوری و تنطیم ریسکها بر اساس طیف لیکرت، (3) توزیع مجدد و سپس نمره دهی ریسکها با نمره T و تعیین ریسکهای موثر، (4) رتبهدهی ریسکها با استفاده از روش AHP فازی چانگ و (5) شناسایی استراتژی ها با روش دلفی با نظرات خبرگان انجام پذیرفت. در نهایت طبق نتایج بدست آمده و در امتیازدهی و اولویتبندی ریسکهای کشت چغندرقند در کشور، ریسکهای کمبود آب و استفاده از بذور نامناسب بعنوان مهمترین ریسک های تعیین شده در بخش تامین کنندگان تعیین شدند و مدیریت کمآبیاری چغندرقند، نوار تیپ و کشت پاییزه در پاسخ به کمبود آب و استفاده از ارقام اصلاحی جدید و استفاده از ارقام مقاوم در پاسخ به بذور نامناسب مهمترین استراتژیهای مقابله با ریسکهای شناسایی شده تعیین شدند.

زنجیره تامین، شکر، چغندرقند، ریسک، استراتژی