امیر دانا - استادیار رفتار حرکتی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
صالح رفیعی - استادیار رفتار حرکتی، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
امیر حمزه سبزی - استادیار رفتار حرکتی، دانشگاه پیام نور
المیرا گوزل زاده - دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول، ایران

هدف این پژوهش، تبیین الگوی ارتباطی سلامت معنوی با اخلاق حرفه ای در مربیان ورزشی بود. 185 مربی (117 مرد و 68 زن، میانگین سنی 57/41 سال و میانگین سابقه مربیگری 27/15 سال) از رشته های ورزشی مختلف با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسش نامه سلامت معنوی (اله بخشیان و همکاران، 1389) و پرسش نامه اخلاق حرفه ای مربیان ورزشی را (عیدی و همکاران، 1395) تکمیل کردند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و مدل یابی معادلات ساختاری در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شدند. نتایج نشان داد که ابعاد و سطح کلی سلامت معنوی دارای روابط دوسویه معنادار و مثبت با ابعاد و سطح کلی اخلاق حرفه ای بودند. مطابق نتایج تحلیل رگرسیون، به ترتیب فلسفه مربیگری (6/17 درصد)، قانون مداری (8/16 درصد)، استفاده از خرد جمعی (8/14 درصد)، احترام به ارزش ها و هنجارها (1/14 درصد)، روابط انسانی (3/13 درصد) و علاقه مندی به حرفه (6/11 درصد) توسط ابعاد سلامت معنوی تبیین شدند. ابعاد سلامت معنوی درمجموع 1/26 درصد از تغییرات سطح کلی اخلاق حرفه ای را در مربیان ورزشی تبیین کرد. درنهایت، نتایج مدل یابی معادلات ساختاری بیانگر وجود ارتباط چندگانه معنادار و مثبت بین ابعاد سلامت معنوی و اخلاق حرفه ای بود. یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می کند که ازطریق ارتقای سلامت معنوی می توان سطح اخلاق حرفه ای را در مربیان ورزشی بهبود بخشید.

معنویت, اخلاقیات, مربیگری, اخلاق حرفه ای