تلمیح در دیوان ملک الشعرای بهار

یکی از امکاناتی که شاعر می تواند نقش خیال انگیزی در شعر را به کمال برساند، تلمیح است. تلمیح از آرایه های علم بدیع است که شاعر یا نویسنده در ضمن سخن خود به قصه و داستان، آیه و حدیث، واقعه، شرح حال شخص، مثل و شعری مشهور اشاره کند. یکی از راه های ارتباطی با مخاطبان در شعر تلمیح است که هم در شعر و هم در نثر انعکاس گسترده ای دارد و پلی ارتباطی میان حال و گذشته است. محمدتقی بهار(16 آبان 12652 اردیبهشت1330) ملقب به ملک الشعراء و متخلص به بهار در آثار خود از تلمیحات، بهره فراوانی گرفته است و همین عامل نیز موجب غنای تصاویر تلمیحی اشعار وی شده است. این شاعر با استفاده از انواع تلمیح، تخیل شعری خود را وسعت داده و دست به آفرینش زده است. این پژوهش بر آن است، تا انواع این تلمیحات را در اشعار ملک الشعراء بهار بررسی کند.

Keywords:

شعر , تلمیح , ملک الشعراء بهار