فرشته باهوش - آموزگارسازمان آموزش و پرورش استان البرز

تحول ادبیات در دوره ی مشروطه در مقایسه با همه ی دوره های ادب فارسی بی سابقه بوده است و تحولات اجتماعی و آشنایی با مکاتب فکری و ادبی اروپا، در این دوره باعث بیداری و شکل گیری افکار آزادی و آزادی خواهانه و در نتیجه اشعار پایداری شاعران ایران از جمله بهار شد. این پژوهش بر آن است تا جلوه های ادب پایداری را در اشعار ملک الشعرای بهار را به روش تحلیلی – توصیفی مورد بررسی قرار دهد. نتایج تحقیق نشان از آن دارد که تمام سعی بهار در راه روشنگری و بیداری مردم و در دفاع از آزادی و اعتلا و استقلال وطن گذشت و در این راه ماه ها در تبعید و زندان بسر برد و با تلاش و سرودن اشعار خود توانست به اهداف وطن پرستانه ی خود دست یابد. او، در برابر استبداد حاکم بر جامعه ایران با سر دادن افکار آزادی خواهانه و وطن خواهی به نوعی پایداری و ایستادگی نموده است.این که چرا بهار به ملک الشعرایی آستان قدس رضوی رسید و سپس به سرودن اشعار انقلابی رو آورد و اینکه چه نقشی در بیداری مردم و مقاومت در برابر تعرضات بیگانه و استبداد حکام داخلی داشته است !سوال هایی است که در این مقاله به آن پاسخ داده می شود. البته در این باره سعی شده است پس ازمطالعه و کمک از منابع، با رویکردی جدید و متفاوت تحت عنوان مقاومت و پایداری در اشعار بهار به موضوع پرداخته شود که هرچند قدمی کوتاه و کم چیز است اما امیدوار است سودمند و مورد قبول خوانندگان گرامی قرار گیرد.

بهار، مشروطه، پایداری، آزادی، وطن، استبداد حاکم، تعرضات بیگانه، استبداد حکام داخلی