آتوسا پدرام

محمد تقی صبوری (1265-1330 ه.ش) ملقب به ملک الشعرای بهار شاعر، ادیب، محقق ادبی، روزنامه نگار و سیاستمدار معاصر ایرانی است. با توجه به تنوع حوزه ی کار فکری بهار و حجم وسیع آثار او در زمینه های هنر، ادبیات، سیاست، تاریخ، مذهب، آداب و رسوم و جشن ها و سنت های ملی و موارد بسیار دیگر، باید بر دانش گسترده و شخصیت چند بعدی وی تاکید کرد. بی شک یکی از ابعاد پرتوان شخصیت بهار پژوهشگری اوست. مقاله ی حاضر نیز پژوهشی است پیرامون جنبه-های مختلف تحقیقات ادبی بهار که موضوعات گوناگونی نظیر زبان و ادبیات فارسی، ترجمه از زبان پهلوی، سبک شناسی، نقد ادبی، تصحیح متون، سیر تاریخی تطور ادبیات را در بر می گیرد. این مقاله به روش توصیفی و تحلیل انجام شده و هدف از نگارش آن بررسی خصوصیات و ویژگی های بعد پژوهشگری شخصیت بهار است. نتایج حاصل از پژوهش حاضر حاکی از مشخصات منحصر به فرد و ویژه ی تحقیقات ادبی بهار است؛ از جمله: گستردگی موضوعات، تنوع درون مایه ها، ابتکار و خلاقیت، صراحت در نقد آثار ادبی، تازگی و کشف زمینه های ناشناخته، توجه توامان به ادبیات رسمی و ادبیات عامیانه و ... .

ملک ااشعرای بهار، تحقیقات ادبی، ادبیات فارسی