بهزاد رحمانی - دکتری تخصصی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ماهشهر، ایران
آرزو آذر - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ماهشهر، ایران

معماری و جامعه ارتباط نزدیک و تنگاتنگی با یکدیگر دارند، تغییر انسان و جامعه به معنای تغییر ارزش ها و هنجارهایاجتماعی است که رفتار و گرایش جامعه و شهر را تغییر می دهد این تغییر باعث تحول دائمی شهر می شود، تا جایی کهمی بینیم یک شهر در طول تاریخ خود دچار چنان دگرگونی ارزشی ای می شود که ارزش های دیروز تبدیل به صد ارزشهای امروز می کند. اما مشکل از زمانی شروع می شود که تلاش می شود از طریق کپی کردن یک کالبد یا یک سیستممدیریت موفق در جامعه ای خاص و تحقق آن در جامعه دیگر ارزش های مورد قبول آن جامعه یا گروه های معینی ازجامعه مانند طبقه مرفه یا متوسط را تحقق بخشید که نتیجتا با کل جامعه در تضاد قرار می گیرد. معماران، طراحان محیطو طراحان شهری، محیط را با هدف تامین فرصت هایی برای روابط شخصی طراحی می کنند. اگر نظام های اجتماعی واداری استفاده از این محیط ها را حمایت کنند، احتمال بیشتری وجود دارد که از قابلیت های پیش بینی شده محیط استفادهشود. در صورت نبود چنین حمایت، احتمال استفاده از خدمات موجود به میزان قابل توجهی تقلیل می یابد. برای انجاماین تحقیق از روش های پژوهشی بر مبنای مطالعه ی منابع کتابخانه ای بهره گرفته شده است. نتایج نشان می دهد که میتوان حتی بدون نفی ارزش های جامعه و بدون نفی هویت حاکم بر بافت جامعه، معیارها و الگوهایی را به جامعه نشانداد، اما در صورتی که از الگوها و ارزش های بیگانه استفاده گردد نتیجه ای جز تقابل با هنجارهای جامعه و فرهنگ بومیو هویت ایرانی و اسلامی نخواهد داشت.

جامعه، فرهنگ، معماری، شهرسازی