مهسا چیزفهم دانشمندیان

مقاله حاضر، با استفاده از روش توصیفی و جمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای پس از بررسی مفهوم جهانی شدن تاثیرات جهانی شدن بر شهرها، به بررسی نحوه تحولات ساختاری و اجتماعی شهر استانبول تحت جریان جهانی شدن پرداخته شده است. هدف این پژوهش یافتن راه حلی به منظور حفظ ارزش های بومی در روند جهانی شدن، یا به بیان دیگر بومی هههه جهانی شدن امروز شهرهاست، زیرا یکی از بحث های مهم در خصوص آینده کلانشهرهای ایران خواهد بود. با توجه به ضرورت توجه به مسئله جهانی شدن و چالش های آن، همچنین فاصله زیاد شهرهای ایران از این موضوع، بررسی کنش متقابل پویش نیروهای جهانی و محلی در نمونه های شهری جهانی به ویژه شهرهایی با خصوصیات نسبی و مشترک نزدیک به شهرهای ایران، پیشرفت مهمی در زمینه مطالعات شهری به حساب می آید. نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد، استانبول در ابتدای کار با چالش ها مشکلات کالبدی- اجتماعی ناشی از جهانی شدن مواجه بوده است. ا ما با تغییر در روند برنامه ریزی های شهری، توام با پاسخگویی به تقاضاهای ساخت و ساز جدید و مدرن، با توجه به وجود هسته تاریخی و میراث فرهنگی، با کاربست بازآفرینی فرهنگی و ترسیم چهره ای فرهنگ گرا موجبات افزایش رقابت پذیری در عصر جهانی شدن خود را فراهم آورده است. نکته قابل توجه دیگر، ایجاد ارتباط قوی بین مرکز تاریخی و مدرن به وسیله استخوانبندی تاریخی شهر می باشد؛ که نه تنها تداوم و حیات هردو مرکز را تضمین کرده بلکه قدمی در ساماندهی و یکپارچگی ساختار کلی شهر، به سوی یک شهر بومی- جهانی برداشته است. با توجه به تاریخی بودن شهرهای ایران، اتخاذ این رویکرد برای بومی- جهانی شدن شهرهای ایران با درنظر گرفتن زمینه های موجود در آنها مناسب به نظر می رسد.

جهانی شدن، بومی- جهانی شدن، باز آفرینی فرهنگی، ساختار کالبدی شهر