محبوبه قاسمی پور - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزش، دانشگاه شهید باهنر کرمان، استان کرمان، شهر کرمان
محسن امینایی - استادیار فیزیولوژی ورزش، دانشگاه شهید باهنر کرمان
روح الله نیکویی - استادیار فیزیولوژی ورزش، دانشگاه شهید باهنر کرمان
سیاوش جوکار - دانشیار، دانشگاه علوم پزشکی کرمان

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر ایسکمی پیش آماده سازی (IPC) قبل و هنگام تمرینبر برخی فاکتورهای عملکردی بود. تعداد 30 ورزشکار دختر داوطلبانه انتخاب شدند. ابتدا، آزمون فزاینده از آزمودنی ها گرفته شد و براساس برون ده توان حداکثریبه سه گروه نورموکسی (10NOR =)، کاهش خون موضعی قبل تمرین (10BHIT = )و کاهش خون موضعی هنگام تمرین(10DHIT = ) تقسیم شدند. تمرین تناوبی و IPC برای هر دو گروه کاهش خون موضعی قبل تمرین و کاهش خون موضعی هنگام تمرین، به مدت هفت هفته انجام شد. جمع آوری نمونه خون، آزمون عملکردی و قدرت عضلات پا، در هفته های پایه و هشتم اندازه گیری شدند. برای مقایسه تفاوت آماری مقادیر پایه و هشتم از تی همبسته و برای تعیین تغییرات متغیرهای بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر تمرین در متغیرهای Pmax، VO2max، زمان رسیدن به واماندگی و قدرت عضلات پاها، در گروه های Nor و BHIT بهبود یافته است. مقایسه آزمون بنفرونی در متغیرهای VO2max ، Pmax، قدرت عضلانی پا، لاکتات و کراتین کیناز در سه گروه در پس آزمون، بهبود معناداری در گروه BHIT نسبت به دو گروه Nor و DHIT به غیراز کراتین کیناز دارد.به نظر می رسد که هفت هفته تمرینIPC  قبل از ورزش، برای بهبود توانایی جسمانی و فیزیولوژیک مفید است؛ اما احتمالا IPC هنگام ورزش موجب بهبود توانایی فیزیوژیک نمی شود.

هایپوکسی, ایسکمی پیش آماده سازی, تمرین تناوبی, لاکتات, کراتین کیناز