محمود عامری - استاد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
مهدی امیری هرمزکی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
مصطفی وامق - دانشجوی دوره دکتری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
محمدمهدی خبیری - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه یزد، ایران

مخلوط آسفالتی گرم همان مخلوط آسفالتی داغ است با این تفاوت که دمای اختلاط و تراکم می تواند تا 30 الی 40 درجه سانتی گراد کاهش یابد. ویژگی کاهش دما، اختلاط و تراکم مخلوط آسفالتی باعث شده است تا استفاده از فنآوری آسفالت گرم افزایش یابد. اما همین کاهش دمای تولید در این نوع مخلوط های آسفالتی موجب نگرانی در مورد چگونگی عملکرد آن ها در برابر خرابی های عریان شدگی و شیار شدگی شده است. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر نوع ماده افزودنی گرم(آلی، شیمیایی) بر دوام و مقاومت مخلوط آسفالتی در برابر عریان شدگی و شیار شدگی است .به این منظور برای ساخت نمونه های مخلوط آسفالتی گرم و مخلوط آسفالتی داغ و ارزیابی عملکرد آن ها از مصالح سنگی آهکی و سرباره فولادی، دو نوع فیلر سیمان و پودر سنگ و افزودنی های گرم آسفالتن-بی و زایکوترم (نانومتریال) استفاده شده است. آزمایش های کشش غیرمستقیم، مدول برجهندگی و خزش دینامیکی بر روی نمونه های ساخته شده صورت گرفت تا بتوان میزان تاثیرگذاری نوع سنگ دانه، فیلر و ماده افزودنی گرم را بر مقاومت در برابر رطوبت و شیار شدگی مخلوط آسفالتی ارزیابی کرد. نتایج نشان می دهد که مخلوط های آسفالتی حاوی افزودنی آلی (آسفالتن-بی)در آزمایش مقاومت کششی، آزمایش مدول برجهندگی و خزش دینامیکی به ترتیب 10، 15 و 5 درصد عملکرد مخلوط های آسفالتی گرم را نسبت به مخلوط آسفالتی داغ بهبود می بخشد. در مورد حساسیت رطوبتی یا نسبت مقاومت کششی می توان گفت  که مخلوط های آسفالتی حاوی افزودنی شیمیایی (زایکوترم) باعث افزایش مقاومت رطوبتی در حدود 10 درصد می گردد. همچنین نتایج نشان می دهد مخلوط های آسفالتی حاوی سرباره فولادی و فیلر سیمانی نسبت به سایر نمونه ها دارای دوام و مقاومت بیشتری هستند.

آسفالت نیمه گرم, آسفالتن-بی, زایکوترم, حساسیت رطوبتی, سرباره فولادی