حبیب ا... امیری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی عمران، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اهر، ایران
بابک گلچین - استادیار، گروه مهندسی عمران، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اهر، ایران

برای کاهش خرابی رطوبتی در مخلوط های آسفالتی روش های مختلفی مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از متداول ترین روشها، استفاده از مواد ضدعریان شدگی مانند آهک هیدراته و مواد خانواده آمین ها است. مشکلات اجرایی در استفاده از آهک هیدراته در پروژه ها و نیز تاثیر منفی استفاده از افزودنی های ضدعریان شدگی مایع باعث شد، تا در این تحقیق  به بررسی تاثیر استفاده ازافزودنی پلی پروپیلن (PP) و امکان استفاده از آن به عنوان ماده افزودنی ضد عریان شدگی پرداخته شود. به این منظور نمونه های مختلف آسفالتی با مصالح آهکی و گرانیت در درصدهای مختلف (0، 2 و 4 درصد) پلی پروپیلن تهیه شدند. آنگاه آزمایش کشش غیر مستقیم به روش AASHTO T283 بر روی نمونه ها در حالت یک، سه و پنج سیکل یخ و ذوب انجام شد. همچنین، آزمایش انرژی آزاد سطحی بر روی قیر پایه و اصلاح شده و سنگدانه های مذکور انجام شد تا انرژی آزاد چسبندگی در شرایط مختلف اندازه گیری و بررسی شود. نتایج به دست آمده، نشان داد که استفاده از PP باعث بهبود مقاومت مخلوط های آسفالتی هم درشرایط مرطوب و هم درشرایط خشک شده است. به صورت کلی می توان گفت افزایش درصد ماده PP تا 4 درصد وزن قیر، باعث بهبود مقاومت مخلوط آسفالتی در برابر خرابی رطوبتی می شود. همچنین، نتایج روش انرژی آزاد سطحی نشان می دهد که اصلاح قیر با PP باعث افزایش انرژی آزاد چسبندگی می شود، در نتیجه مقاومت چسبندگی بین قیر و سنگدانه ها افزایش می یابد.

مخلوط آسفالتی, خرابی رطوبتی, عریان شدگی, انرژی آزاد سطحی, پلی پروپیلن