کاربرد روش ناهمسانگردی قابلیت پذیرفتاری مغناطیسی (AMS) جهت ارزیابی درجه و نوع دگرسانی در توده گرانیتوئیدی چالو (جنوب دامغان)
Publish place: Applied Geophysical Research Journal، Vol: 3، Issue: 1
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 249
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JRAG-3-1_005
تاریخ نمایه سازی: 21 خرداد 1398
Abstract:
توده گرانیتوئیدی چالو، در جنوب شرق شهرستان دامغان و در شمالیترین بخش پهنه ساختاری ایران مرکزی واقع شده است. تزریق این توده نفوذی به درون سنگهای آتش فشانی و آتش فشانی- رسوبی و سیالهای گرمابی حاصل از آن ها، باعث ایجاد فرایندهای دگرسانی و کانه زایی شده است. در مجموع دو فاز دگرسانی پروپیلیتی و آرژیلیکی در این توده قابل شناسایی است. قابلیت پذیرفتاری مغناطیسی (Km) در نمونه های سالم و انواع دگرسان شده توده گرانیتوئیدی چالو با استفاده از روش فابریک مغناطیسی اندازهگیری شده است. پذیرفتاری مغناطیسی میانگین اندازهگیری شده برای مونزودیوریتها و کوارتز دیوریتهای سالم، به ترتیب SIµ3410 ± 28872 SIµ3916 ±21487 است. گردش سیالات گرمابی از میان توده نفوذی باعث ایجاد تغییرات مهم کانیشناسی شده و خواص مغناطیسی اصلی توده را تغییر داده است؛ به گونهای که میانگین پذیرفتاری مغناطیسی (Km) در نمونههای دارای دگرسانی پروپیلیتی و آرژیلیتی در دو واحد سنگی سازنده این توده به ترتیب SIµ988 ± 25117 و SIµ 1577 ± 6262 کاهش یافته است. ماهیت انواع کانی های کدر موجود در این توده نفوذی نیز بر اساس منحنیهای ترمومغناطیسی (تغییرات پذیرفتاری مغناطیسی با دما) تعیین شده است. این یافتهها نشان میدهند که چگونه میزان بزرگای پذیرفتاری مغناطیسی، همگام با پیشرفت مراحل مختلف دگرسانی گرمابی به علت حذف یا کاهش در اندازه منیتیت و یا تبدیل آن به کانی های مغناطیسی دیگر نظیر هماتیت (فرومغناطیس) و یا پیریت (پارامغناطیس) کاهش می یابد؛ بنابراین به نظر میرسد روش ناهمسانگردی قابلیت پذیرفتاری مغناطیسی (AMS) علاوه بر آشکارسازی الگوی درونی توده های نفوذی و پی بردن به ساز و کار جایگیری آن ها می تواند موجب به کمیت در آوردن شدت و نوع دگرسانیهای مختلف در داخل آن ها شده و الگوی مناسبی برای اکتشاف و شناسایی مسیر سیالات گرمابی شود.
Keywords:
Authors
مریم شیبی
استادیار، دانشکده علوم زمین، دانشگاه صنعتی شاهرود
پروین مجیدی
کارشناسی ارشد، دانشکده علوم زمین، دانشگاه صنعتی شاهرود