استفاده از محدودساز جریان خطا جهت حفظ هماهنگی رله های حفاظتی دیستانس در شبکه های فوق توزیع و انتقال متصل به مزارع بادی با استفاده از الگوریتم ژنتیک

برای حفاظت از خطوط انتقال عموما رله های دیستانس مورد استفاده قرار می گیرند که در این مقاله هماهنگی این رله ها در شرایط اتصال منابع تولید پراکنده با مقیاس بالا بررسی شده است. اتصال و ورود DG در یک سیستم قدرت تنظیمات حفاظتی آن سیستم را تغییر می دهد، در این مقاله با کمک برنامه های Digsilent و Matlab با بهره گیری از زبان DPL و با کمک الگوریتم بهینه سازی ژنتیک به انتخاب اندازه و فاز بهینه محدودساز جریان خطا (FCL) به منظور کاهش اثر نفوذ منابع تولید پراکنده (DG) در افزایش عدم هماهنگی رله های دیستانس پرداخته شده است. بدین منظور یک شبکه نمونه مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته شده است. شبکه 9 باسه IEEE با و بدون DG مدلسازی شده و نتایج شبیه سازی برای تاثیر DG بر روی هماهنگی سیستم حفاظتی و کاهش اثر آن با استفاده از FCL ارائه و مورد بحث قرار گرفته است.

Keywords:

حفاظت دیستانس , منابع تولید پراکنده , هماهنگی حفاظتی , محدودکننده جریان خطا