مهرداد اسماعیلی - دانش آموخته کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی قم

پژوهش حاضر به ارزیابی سیاست خارجی چین و روسیه در قبال پرونده هسته ای ایران از 2016-2001 پرداخته است. براین اساس اصلی ترین هدف این پژوهش ارائه شناخت و پاسخی مستدل برای این پرسش بوده است که نقاط مشترک و متفاوت در سیاست خارجی چین و روسیه در قبال برنامه هسته ای ایران کدامند ادعایی که بر مبنای چارچوب نظریه واقع گرایی ساختاری به روش توصیفی و تحلیلی در این پژوهش به آزمون کشیده شده است، این است که روسیه و چین در رابطه با پرونده هسته ای ایران در راستای پیشبرد منافع منطقه ای و بین المللی خود با حمایت نسبی از حقوق صلح آمیز هسته ای ایران سعی در امتیاز گیری از قدرت های جهانی و ممانعت از تک قطبی شدن نظم بین الملل داشته اند. البته روسیه در این مسیر تامین امنیت خود و کشورچین دسترسی به منبع انرژی و بازار مصرف ایران را نیز دنبال نموده اند. و همچنین نگرانی از اشاعه سلاح های کشتار جمعی وجلوگیری از تلاش غرب برای انزوای کامل ایران در رابطه با برنامه هسته ای اش، مهمترین نقاط مشترک و متفاوت در سیاست خارجی دو کشور چین و روسیه در قبال برنامه هسته ای ایران بوده است.

سیاست خارجی، پرونده هسته ای، سلاح های کشتار جمعی، واقع گرایی ساختاری