فاطمه دهقانی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی، مهندسی آب، دانشگاه صنعتی شاهرود،
خلیل اژدری - دانشیار، مهندسی آب، دانشگاه صنعتی شاهرود،
روزبه موذن زاده - استادیار، مهندسی آب، دانشگاه صنعتی شاهرود،
وجیهه درستکار - استادیار، مهندسی علوم خاک، دانشگاه صنعتی شاهرود،

دانستن ویژگی های هیدرولیکی خاک نظیر منحنی نگهداشت رطوبتی، پیش شرط لازم برای مدل کردن حرکت آب و انتقال املاح در خاک است. روش مستقیم برآورد این ویژگی پرهزینه و زمان بر است. بنابراین از روشهای غیرمستقیم نظیر توابع انتقالی استفاده میشود. در این پژوهش عملکرد مدلهای رزتا ، ونگنوختن و درنر با جمعآوری 40 نمونه خاک دست نخورده از مزارع کشاورزی شهرستان شاهرود، به منظور برآورد منحنی رطوبتی، مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدل درنر (1994) با اختصاص مقادیر0/00387، -0/000044 و1/00016 به ترتیب برای 3 شاخص مذکور بهترین عملکرد و مدل رز تا با اختصاص مقادیر 0/0617، -0/01696 و1/096 برای همین سه شاخص ضعیف ترین عملکرد را داشتهاند. همچنین نتایج نشان داد که مدل درنر در بافت لوم در پتانسیل ماتریک -500و صفر کیلو پاسکال به ترتیب با اختصاص مقادیر 0/0044 و 0/0268 برای شاخص RMSE کمترین و بیشترین میزان خطا در برآورد رطوبت را داشته است. همین مدل در بافت سیلت لوم در پتانسیل ماتریک صفر (RMSE=0/00089) و-50 کیلو پاسکال (RMSE= 0/0058) با بهترین و ضعیف ترین عملکرد همراه بوده است.

منحنی نگهداشت رطوبتی ، توابع انتقالی ، شاهرود