مدیریت بهینه سیستم های مخزن- مزرعه با استفاده از روش فراکاوشی الگوریتم ژنتیک

مدیریت سیستمهای منابع آب، با تاکید بر تعادل بین عرضه و تقاضای آب از جمله رویکردهایی است که برای مواجه با شرایط کم آبی پیشنهاد میشود. هدف تحقیق حاضر آن است که با احتساب مقادیر جریان ورودی به مخزن سد ستارخان و تغییرات نیاز آبی محصولات زراعی شبکه کشاورزی پایین دست آن، مقادیر بهینه عمق آبیاری محصولات و رهاسازی از مخزن، در دوره های ده روزه کشت آنها محاسبه گردد. درا ین راستا به دلیل ماهیت پیوستگی تابع هدف، کثرت متغیرهای تصمیم و پیچیدگیهای مدلسازی مساله، از مدل الگوریتم ژنتیک (GA) و با هدف حداکثر کردن سود خالص ناشی از کاشت محصولات، مدلسازی سیستم یکپارچه مخزن- مزرعه انجام گردید. نتایج به دست آمده شامل تغییرات عمق آبیاری و سطح زیر کشت هر محصول، تغییرات رطوبتی خاک، تبخیر و تعرق واقعی هر محصول، تغییرات ذخیره و رهاسازی از مخزن و نهایتا سود ناشی از کشت محصولات میباشد. نتایج مدلسازی ها نشان داد که این الگوریتم قابلیت های متعددی را برای در نظر گرفتن شرایط محلی از قبیل خصوصیات خاک، الگوی زراعی و راندمان آبیاری دارا می باشد، نتایج حاکی از آن بود که مدلسازی یکپارچه با GA با توزیع بهتر کمبودهای آبی بین مراحل مراحل مختلف رشد محصولات، توانست سود سیستم را در مقایسه با مقادیر واقعی به طور قابل توجهی 3 ) برابر) افزایش دهد. و همچنین عملکرد محصولات را افزایش داده و از تمام پتانسیل محدوده مطالعاتی برای رسین به بهترین جواب و بیشترین سود استفاده کرده است.

Keywords:

بهینه سازی , برنامه ریزی آبیاری , بهره برداری از مخزن , نیاز متغیر , الگوریتم ژنتیک.