بررسی آزمایشگاهی تاثیر شکاف و پره های هدایت کننده جریان بر میزان کاهش عمق آبشستگی اطراف تکیه گاه های پل

آبشستگی از زمان گذشته تا کنون نظر بسیاری از محققین در زمینه هیدرولیک رودخانه را به خود جلب کرده است. آبشستگی به فرم های مختلف پایداری سازه های هیدرولیکی را مورد تهدید و فرسایش قرار می دهد. یکی از روش های کاهش آبشستگی، احداث شکاف و نصب پره در پایه پلها به صورت هم زمان می با شد . شکاف عبارتست از محفظه ای که با توجه به ابعاد پایه پل در آن تعبیه می گردد که هم زمان پره هایی در اطراف پایه پل و در ارتفاع های مشخص نصب می گردد. وجود شکاف و پره ها در پایه پل مانع از تماس مستقیم جریان پایین رونده در جلوی پایه پل با بستر رودخانه می گردد و فعالیت گرداب های نعل اسبی را تضعیف می کند. همچنین وجود شکاف و پره های انحراف جریان سرعت آبشستگی را کاهش داده و یا به عبارتی زمان شروع آبشستگی را به تاخیر می اندازد.در این تحقیق با مدل سازی آزمایشگاهی به بررسی عامل تاثیرگذار شکاف و پره به طور هم زمان بر الگوی آبشستگی پرداخته شده است. میزان کاهش عمق آبشستگی با استفاده از شکاف و پره (با تعداد و ابعاد مختلف) معلوم گردید که حالت شاهد (پایه بدون شکاف و بدون پره) بیشترین مقدار آبشستگی را دارا بود که با احداث شکاف در وسط ارتفاع آبی پایه پل و همچنین تعبیه پره در اطراف پایه پل، بیشترین کاهش عمق آبشستگی مربوط به حالت 5 پره با بعد 9 میلی متر اتفاق افتاد که حدود 30 درصد عمق آبشستگی کاهش یافت.

Keywords:

آبشستگی , پایه پل , پره , لایه مرزی , مدل آزمایشگاهی