اثربخشی درمان کوتاه مدت راه حل محور برکمال گرایی و عزت نفس زنان مطلقه در بابل

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان کوتاه مدت راهحل محور بر کمال گرایی و عزت نفس زنان مطلقه شهرستان بابل بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه آماری متشکل از 34 نفراز زنان مطلقه مراجعهکننده به مرکز بهزیستی شهرستان بابل بود که به روش نمونه گیری تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و کنترل (هرگروه 17 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 7 جلسه درمان کوتاه مدت راه حل محور را تجربه کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. ابزار گردآوری اطلاعات پژوهش پرسشنامه های کمال گرایی هیل (2004) و عزتنفس کوپراسمیت (SEI) (1967) بود. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس یک راهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که بین میانگین های پس آزمون در گروه آزمایشی و کنترل از لحاظ کمال گرایی و عزت نفس تفاوت آماری معنی داری وجود داشته است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که درمان کوتاه مدت راه حل محور بر متغییر های کمال گرایی و عزتنفس اثر بخش بوده است. بعد از یک ماه پیگیری، نتایجی مشابه با پس آزمون مشاهده شد. نتایج نشان داد که میتوان کمال گرایی و عزت نفس زنان مطلقه را با استفاده از درمان کوتاه مدت راهحل محور بطور معناداری بهبود بخشید. پیشنهاد میشود جلسات آموزشی، آموزش درمان راه حل محور به صورت خانواده محور (پدر، مادر، خواهر و برادر) صورت گیرد.

Keywords:

درمان کوتاه مدت راه حل محور , طلاق , عزت نفس , کمال گرایی.