اکرم نریمانی - کارشناس ارشد مشاوره خانواده، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران.
محمدباقر حبی - استادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران

خانواده، یکی از نهادهای اصلی در جامعه است. اساس شکلگیری و رشد خانواده، تقویت زندگی خانوادگی و ثبات و دوام آن به نوع نگرش، طرز تعامل و ارتباط زوجین بستگی دارد. بر همین اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی متمرکز بر پذیرش و تعهد بر کاهش تعارضات زناشویی و افزایش سازگاری و نهایتا بهبود روابط زوجی زنان متاهل انجام شد روش این ×پژوهش نیمه×آزمایشی پیش آزمون ؛ پس آزمون با گروه گواه و جامعه آماری آن زنان متاهل مراجعه کننده به سرای محله دبستان و مجیدیه در منطقه 7 تهران در بازهی زمانی فروردین و اردیبهشت 1396 است. پس از جمع آوری پرسشنامه ها و در بررسی ابتدایی (مصاحبه) 30 زن متاهل به عنوان زنان دارای تعارضات و ناسازگاری با توجه به ملاک های ورود به پژوهش؛ با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی 15 زن در گروه آزمایش و 15 زن در گروه گواه کاربندی شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تعارضات زناشویی تجدید نظر شده MCQ-R و مقیاس سازگاری زناشویی اسپاینر بود. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش گروهی متمرکز بر پذیرش و تعهد قرار گرفت و گروه گواه هیچ نوع آموزشی را در این مدت دریافت نکرد؛ پس از پایان این دوره، هر دو گروه مجددا به پرسشنامه های تعارضات و سازگاری زناشویی پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل دادهها در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. نتایج آزمون کواریانس و تحلیل های توصیفی نشان داد آموزش گروهی متمرکز بر پذیرش و تعهد در کاهش تعارضات زناشوییF=71/6 و P<0/01و افزایش سازگاری F=23( و )P< 0/01 به طور معنی دار موثر بوده است. یافته ها نشانگر این است که این رویکرد آموزشی درمانی می تواند موجب فراگیری راهکارهای موثر بر مدیریت هیجانات و احساسات منفی، افزایش انعطاف پذیری و نهایتا بهبود روابط زوجی گردد.

روابط زوجی، تعارضات زناشویی، سازگاری، پذیرش و تعهد