غلامرضا چمن پیرا - کارشناس ارشد بیایبان زدایی،مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی لرستان
غلامرضا زهتابیان - استاددانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
جمال قدوسی - استادیارپژوهشی،مرکز تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری

از مجموع 45600 هکتار اراضی مطالعه شده در حوزه آبخیز کوهدشت 35/2 درصد دارای شدت بیابان زایی کم 31/99 (II) درصد دارای شدت بیابان زایی متوسط (III) و 32/73 درصد دارای شدت بیابان زایی زیاد (IV) می باشد طی سالهای اخیر همگام با رشد جمعیت و توسعه صنعتی، تبدیل اراضی مرتعی به کشاورزی و بهره برداری شدید از منابع آب زیرزمینی مهمترین عوامل بیابان زایی در منطقه تلقی می شود. بهره برداری بی رویه ازاراضی زراعی،مراتع ومنابع آب زیرزمینی فرصتهای اقتصادی آتی منطقه را روبه نابودی خواهد کشاند.درسال 1375 طرح پخش سیلاب بر روی رسوبات آبرفتی نفوذپذیردشت کوهدشت باهدف ایجاد فرصتهای اقتصادی از طریق افزایش تولیدات کشاورزی، منابع آب، توسعه کشت درختان مثمر و بهبود وضعیت منابع طبیعی توسط مرکزتحقیقات منابع طبیعی واموردام استان به اجرا درآمد.سوال اساسی در این مقاله آن است که فعالیتهای انجام شده علاوه بر جلوگیری از تخریب سرزمین چه اثرات اقتصادی اجتماعی برجای گذاشته است. به همین دلیل دراین تحقیق تأثیر فعالیتهای مذکور بر امور کشاورزی، سیل، منابع آب و ... موردبررسی قرار گرفت.

ارزیابی، اقتصادی، اجتماعی، پخش سیلاب