زینب شریعتی - کارشناس ارشد مشاوره توانبخشی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
ابراهیم نعیمی - استادیار، گروه مشاوره، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
آتوسا کلانتر هرمزی - استادیار، گروه مشاوره، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.

به طور کلی تجارب آسیب زا می توانند اثرات قدرتمندی بر افراد و جوامع برجای بگذارند. اختلال استرس حاد، اختلال استرس پس از آسیب، افسردگی و اضطراب به عنوان اثرات منفی یک تجربه آسیب زا به طور گسترده مورد بررسی قرارگرفته اند اما این واکنش های منفی تنها بخشی از واکنش افراد به مشکلات و سختی های زندگی را توجیه می کند. این تفکر که سختی های زندگی ممکن است به تغییر و تحول مثبتی منجر شود، موضوع جدیدی نیست و از روزگاران قدیم، در میان فلسفه و ادبیات و ادیان مختلف عقیدهای رایج بوده است. رشد پس از آسیب به تغییرات شخصی و روانشناختی مثبتی گفته می شود که پس از وقوع یک حادثه سخت ایجاد میشود و نتیجه دست وپنجه نرم کردن با این حادثه آسیب زا و پراسترس می باشد و دارای اهمیت انطباقی است . به طوری که این تغییرات مثبت در غالب مفاهیمی چون منفعت یابی، شکفتن، آگاهی وجودی متعالی، منافع درک شده، تغییر منزلت و حالت، تجدید و تازه سازی خود، رشد مرتبط با استرس، پیشرفت کردن و کنار آمدن انتقالی مطرح شده است و هرکدام به نوعی به اثرات مثبت اشاره دارد، اما کالهون و تدسچی اظهار داشتند که اصطلاح رشد پس از آسیب یا تروما (PTG) پراستفاده ترین ساختاری است که برای توصیف تغییرات مثبت تجربه شده به کار میرود. لذا با توجه به اهمیت موضوع این پژوهش با هدف تعیین نشانه ها، علائم و مدل های فرآیند رشد پس از آسیب (PTG)، در قالب یک مطالعه مروری کتابخانه ای انجام گرفته است. اطلاعات و داده های الزم نیز از طریق مطالعه کتب، مقالات و مجلات مختلف فارسی و لاتین و جستجو در سایت ها و پایگاه های معتبر اینترنتی انجام گرفته است. در نهایت نتایج تحقیق بیانگر آن است که بررسی ابعاد رشد پس از آسیب در جامعه ما و در نمونه های مختلف مثل معلولین و در آسیب های متفاوت مثل تصادف رانندگی می تواند امری مفید و کاربردی باشد و جلوی بسیاری از پیامدهای منفی این حوادث را بگیرد یا به بهبود آنها کمک کند.

نشانه ها، علائم ، مدل های رشد پس از آسیب(PTG)