بررسی شیوه مدیریت منابع انسانی و تغییرات آن در ژاپن

ژاپن، کشوری با حدود 128 میلیون نفر جمعیت واقع در شرق قاره کهن است که عمده واردات آن شامل مواد غذایی، نفت و مواد خام است و تجهیزات الکترونیکی ماشین آلات صنعتی و ابزار آلات مهندسی مهمترین صادرات این کشور هستند. هرچند ژاپنی ها با کمبود منابع طبیعی مواجه هستند اما برای مقابله با آن سرمایه گذاری های چشمگیری برای کارآموزی و آموزش کارکنان خود کرده اند. سرمایه گذاری های بزرگ در منابع انسانی هم علت و هم معلول توسعه اقتصادی است . افزایش سرمایه انسانی موجب تحرک هرچه بیشتر رشد اقتصادی می شود و تقاضا برای نیروی کار فوق العاده ماهر موجب توجه به دستاورد های چشمگیر اموزشی می شود. فعالیت، مدیریت و رقابت سازنده سه عنصر اصلی توسعه در کشور ژاپن را تشکیل می دهند و نظام حقوق و دستمزد مبتنی بر ارشدیت توسط فرهنگ و سنت ژاپنی پشتیبانی میشود، اما مفهوم اقتصادی ندارد. مدل ژاپنی مدیریت بر مدیریت گروه های مردم تمرکز دارد و نه افراد و شکوفایی و شکست دولت در مردم آن است؛ بنابراین در ژاپن منابع انسانی ارزشمند ترین دارایی برای شرکت های مختلف و برای دولت محسوب می شوند. از سویی واضح است که تنش در فعالیت های منابع انسانی ژاپنی بین قدیم و جدید وجود دارد: جهانی شدن و عوامل اقتصادی منجر به بروز تغییراتی در توسعه منابع انسانی را داشته اند؛ با این حال، فرهنگ سنتی و ذهنیت ریشه دار که به ناچار شیوه های مدیریت منابع انسانی را تحت تاثیر قرار میدهند، در برابر این تغییرات مقاومت کرده اند.

Keywords:

منابع انسانی , ژاپن , مدیریت , فرهنگ ملی , کار